τα γουρούνια του Ηράκλειτου

Καθάρσεις! Αυτοκαθάρσεις! Διαφάνειες! Ανατροπές! Αλλαγές! Και άλλα τέτοια «ηχηρά παρόμοια» υπόσχονται οι «κατά συρροή» αναξιόπιστοι πολιτικοί μας.

Και ταυτόχρονα διατείνονται ότι συναισθάνονται τα σφάλματά τους και πως είναι αποφασισμένοι ν’ αλλάξουν.
Που σημαίνει ότι από τούδε οι λύκοι δίπλα-δίπλα με τ’ αρνάκια θα βοσκάνε χορταράκια.

Και, επειδή μέχρι τώρα, κάποιοι τους έπαιρναν στα σοβαρά και έδιναν βάση σε τέτοιους παραλογισμούς, τους δώσαμε τη δυνατότητα και την ευκαιρία να μας φέρον ως εδώ, που μας έφεραν.
Και, ασφαλώς, τίποτε δεν μας πείθει ότι έχουν κάποια συναίσθηση ή διάθεση για κάθαρση ή αλλαγή.

Γιατί, αν είχαν έστω και λίγη ντροπή και φιλότιμο, θα αποσύρονταν απ’ τη δημόσια ζωή. Και δεν θα μας ξαναπαρουσίαζαν τις αποκρουστικές τους φάτσες με τους ανοητόλογους αντίλογους στα βρώμικα πλυντήρια της τηλεοράσεως…

Κι αν ακόμη υποτεθεί ότι κάποιοι απ’ αυτούς-ελάχιστοι- πιστεύουν σε κάποια αλλαγή-πράγμα πολύ αμφίβολο- αυτό είναι εκ των πραγμάτων ανέφικτο.
Και αυτό δεν το ισχυριζόμαστε εμείς, αλλά ο Μέγας Ηράκλειτος. Που λέει, γι’ αυτές τις περιπτώσεις, ότι η κάθαρση είναι σαν το μπάνιο των γουρουνιών μέσα στο βούρκο.

Γιατί το δημόσιο χρέος και το έλλειμμα και τα σπρεντς των μαυραγοριτών και των τοκογλύφων, με επιστέγασμα την τωρινή ταφόπλακα του ΔΝΤ, δεν οφείλονται απλά και μόνο σε κάποια πρόσωπα.
Οφείλονται στο δολοφονικό κοινωνικό καθεστώς. Που απ’ την αρχή ως το τέλος είναι η ίδια η δικτατορία του Αντίχριστου. Κάτω απ’ τις οποιεσδήποτε παραλλαγές και μεταμορφώσεις του.
Και ο εξοστρακισμός κάποιων προσώπων δεν είναι, παρά το ελιξίριο της εξαπάτησης και του αποπροσανατολισμού του λαού απ’ την αλήθεια και την πραγματικότητα.

Είναι το κλάδεμα του δέντρου της διαφθοράς, για να συνεχίσει να παράγει ολοένα και ληστρικότερους καρπούς.
Το θέμα δεν είναι ν’ αλλάξουν αυτοί. Γιατί αυτό ποτέ δεν πρόκειται να συμβεί. Εκτός και αν δούμε τον ήλιο ν’ ανατέλλει απ’ τη δύση και να δύει στην ανατολή….

Το θέμα είναι αν, ύστερα απ’ την οδυνηρή μας αυτή εμπειρία, σκοπεύουμε να σοβαρευτούμε και ν’ αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι.
Αν, δηλαδή, είμαστε αποφασισμένοι να απορρίψουμε όλους αυτούς, συλλήβδην και αδιαιρέτως!

Έτσι ώστε να ’ρθουν στο προσκήνιο κάποιοι άνθρωποι, με γνώση των προβλημάτων και διάθεση να τα’ αντιμετωπίσουν. Που πριν και πάνω απ’ όλα να διαθέτουν αποδεδειγμένη ευσυνειδησία και εντιμότητα.

Παράλληλα όμως είναι πρωταρχική ανάγκη να στηριχτούμε, όσοι μπορούν, στους εαυτούς μας και στη γη μας. Που έθρεψε γενεές γενεών Ελλήνων. Και μάλιστα κάτω από αφάνταστα δυσκολότερες συνθήκες.

Είναι λυπηρό το φαινόμενο να βλέπουμε στρατιές νέων να γεμίζουν τις καφετέριες. Τρέφοντας οδυνηρές αυταπάτες, με βάση τις φρούδες ελπίδες, που μας σερβίρουν οι επαγγελματίες του ψεύδους και της απάτης πολιτικάντηδες.

Όταν τεράστιες εκτάσεις πολύτιμης γης, που θα μπορούσαν να μας προσφέρουν επάρκεια αγαθών και πακτωλό πλούτου, μένουν παρατημένες και αναξιοποίητες.

Αν όμως κι εμείς, σαν τα γουρούνια του Ηράκλειτου, εξακολουθήσουμε να παίρνουμε το μπάνιο μας μέσα στο βούρκο του άθλιου αυτού κατεστημένου-με τους δικούς μας και με τους ξένους μαυραγορίτες και τοκογλύφους-τότε ύστερα απ’ τα χειρότερα να προσδοκούμε τα χείριστα.

Τίποτε δεν μπορούμε ν’ αλλάξουμε, αν δεν εγκαταλείψουμε το βούρκο του κατεστημένου και δεν αποφασίσουμε να κολυμπήσουμε στη θάλασσα του δίκιου και της αλήθειας.

Στη θάλασσα που θα δημιουργηθεί απ’ τον ιδρώτα του προσωπικού μας μόχθου.

Αρκεί, βέβαια, τη θάλασσα του ιδρώτα μας να μην την εμπιστευόμαστε-όπως μέχρι τώρα-στους εξ επαγγέλματος απατεώνες και εκμεταλλευτές…

παπα-Ηλίας