Η σημασία την οποία είχε η άμυνα του Συντάγματος Χωροφυλακής Αθηνών στους στρατώνες Μακρυγιάννη, για την έκβαση του Δεκεμβριανού κινήματος και κατ'ακολουθία για την άμυνα της πρωτεύουσας και της Ελλάδος είναι ανεκτίμητη. Από το κτιριακό συγκρότημα Μακρυγιάννη μέχρι τη πλατεία Συντάγματος δεν υπήρχε δυνατότητα σοβαρής άμυνας. Κατα τη διαδρομή αυτή οι πολυκατοικίες είχαν καταληφθεί από τις κομμουνιστικές δυνάμεις. Ακόμα, η μικρή δύναμη των Παλαιών Ανακτόρων περισφιγγόμενη από παντού και, χωρίς πολλές δυνατότητες ανεφοδιασμού, δεν θα άντεχε για πολύ. Έτσι, εάν δεν υπήρχε ή εάν εξουδετερονόταν η αντίσταση του Συντάγματος Χωροφυλακής Μακρυγιάννη τα κομμουνιστικά στρατεύματα θα έφταναν έυκολα μέχρι τη πλατεία Συντάγματος. Ο χώρος από εκεί μέχρι τη πλατεία Κολονακίου και τη πλατεία Ομονοίας δεν μπορούσε πια να τύχει περαιτέρω υπερασπίσεως ,ακόμη και αν έφτανε εγκαίρως ο κύριος όγκος των ελλινικών και βρετανικών στρατευμάτων. Άλλωστε, όπως καταγράφεται και σε ειδική έκδοση του στρατηγού Θρασύβουλου Τσακαλώτου το συμμαχικό στρατηγείο είχε λάβει την απόφαση να αποσύρει τις αγγλικές δυνάμεις προς το Φάληρο αμέσως μόλις τα στρατεύματα του ΕΛΑΣ βάδιζαν προς το κέντρο των Αθηνών. Εξάλλου το πρώτο πράγμα που θα έκανε το ΚΚΕ έαν καταλάμβανε το κέντρο των Αθηνών θα ήταν να εγκαταστήσει κυβέρνηση δήθεν εθνικού συνασπισμού. Στη πραγματικότητα όμως, όπως και σε άλλες χώρες η λαοκρατική ΕΑΜική κυβέρνηση θα ήταν ελεγχόμενη από το πανίσχυρο κομμουνιστικό κόμμα, ενώ οι συνεργαζόμενοι μη κομμουνιστές πολιτικοί,στρατιωτικοί και διανοούμενοι θα είχαν ρόλο "μαϊντανών",μέχρι την εγκαθίδρυση κομμουνιστικής δικτατορίας, ενώ στο αμέσως επόμενο στάδιο οι "χρήσιμοι ηλίθιοι" θα εκπαραθυρώνονταν όπως ακριβώς συνέβη στη Τσεχία,τη Πολωνία,τη Γιουγκοσλαβία κτλ Συνεπώς,για λόγους στοιχειώδους ιστορικής δικαιοσύνης αλλά και δεοντολογίας οφείλει να τονισθεί αυτό που σήμερα, δυστυχώς, λησμονείται και απόσιωπάται: Οτι δηλαδή,το Σύνταγμα Χωροφυλακής Μακρυγιάννη υπήρξε τον Δεκέμβριο του 1944 μία από τις ελάχιστες εστίες αντιστάσεως του ελληνικού κράτους και της νόμιμης κυβερνήσεως εναντίον της ένοπλης ανταρσίας του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Συνακόλουθα, εάν οι άνδρες του Συντάγματος Μακρυγιάννη δεν είχαν επιδείξει εκείνον τον απαράμμιλο ηρωισμό που επέδειξαν και εάν δεν είχαν πολεμήσει με τέτοια αυταπάρνηση -κρατώντας το κέντρο των Αθηνών μονο αυτοί επί βδομάδες,δίπλα στους άνδρες του θρυλικού στρατηγού Γεωργίου Γρίβα στο Θησείο,μέχρις ότου καταφθάσουν η 3η Ελληνική Ορεινή Ταξιαρχία από το Ριμίνι της Ιταλίας και οι συμμαχικες μονάδες,και ενώ η μείζων περιφέρεια Πρωτευούσης είχε περιληφθεί στα χέρια του ενόπλου ΕΛΑΣ και οι μεμονομένες ολιγάριθμες φρουρες των αστυνομικών τμημάτων και σταθμών είχαν πέσει μαχόμενες ή είχαν αιχμαλωτισθεί και σφαγιασθεί- δεν είναι δύσκολο να αναλογισθούμε ποια θα ήταν η μοίρα της Ελλάδας: Η χώρα μας θα είχε μετάβληθεί σε Λαϊκή Δημοκρατία κατα το γνωστό πρότυπο των χωρών της ανατολικής Ευρώπης που εβίωσαν τον "παράδεισο του υπαρκτού σοσιαλισμού".
πηγες: εγκυκλοπαίδεια πάπυρος ελληνική χωροφυλακή εκδόσεις defence εμφύλιος πόλεμος Δημήτρης Μανιάτης διαδύκτιο
