Στην εν λόγω γιορτή, που πραγματοποιείται ανελλιπώς εδώ και δεκαετίες κάθε χρόνο την Κυριακή του Ασώτου, σε διαφορετικές ταβέρνες της Θεσσαλονίκης, το προεδρείο του Κύματος Ριζοσπαστών Λεχριτών (ΚΥΡΙΛΕ), ύστερα από συνεδρίαση αποφάσισε να κηρύξει «αδικαιολογήτως απόντες» αυτούς που δεν κατάφεραν να «σπάσουν» τα μπλόκα των αγροτών, ώστε να ταξιδέψουν στη Θεσσαλονίκη για την ετήσια σύναξη. Και πριν αρχίσει η «μαζική κατανάλωση ρετσίνας», οι καντάδες, τα πειράγματα, αλλά και οι βωμολοχίες, ο πρόεδρος των Ριζοσπαστών Λεχριτών Χρίστος Χατζηαντωνίου, τους κατέγραψε στο απουσιολόγιο.
Η λέξη «λεχρίτης» για τους Θεσσαλονικείς δεν είναι υβριστική, αλλά αντίθετα αναφέρεται στους γλεντζέδες, στους μποέμ τύπους και γενικά σε όσους αγαπούν το καλό κρασί, τις παρέες και τα γλέντια. Βετεράνοι πολεμιστές του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και πρόσφυγες από τη Μ. Ασία, το 1925 ίδρυσαν ομάδα οινοποτών και γλεντζέδων «βαρελοφρόνων», που μετονομάστηκε αργότερα σε σύλλογο λεχριτών.
Το... κουνουπάκι
Στις δημώδεις εκφράσεις, ο χαρακτηρισμός λεχρίτης έχει έννοια υβριστική, όμως οι ιδρυτές του συλλόγου έδωσαν αυτό το όνομα από το ένζυμο που προκαλεί τη βράση της ρετσίνας και από το κουνουπάκι που ζει και πεθαίνει γύρω από την κάνουλα του βαρελιού.
Με σύνθημα εμπνευσμένο από τους αγρότες- «όλα τα κιλά όλα τα κρασιά»-, οι λεχρίτες της Θεσσαλονίκης συγκεντρώθηκαν χθες στην ταβέρνα «Πήρε και Βραδιάζει» και τραγουδώντας καντάδες του Νίκου Γούναρη και ρεμπέτικα του Βαμβακάρη και του Τσιτσάνη, άδειασαν δεκάδες γιοματάρια δροσερής ρετσίνας, σε σημείο που «στέγνωσαν» τα βαρέλια στο υπόγειο της ταβέρνας.
Δύο λέσχες
Πλέον, υπάρχουν δύο ομάδες λεχριτών: ο «φιλοκυβερνητικός» Σύλλογος Λεχριτών και Κανταδόρων Θεσσαλονίκης- Ο Διόνυσος και το
Κύμα Οινοποτών ΚΥΡΙΛΕ, που αποτελεί την άτυπη «αντιπολίτευση». Οι αντίπαλες ομάδες, που τις ενώνει όμως το κρασί, συγκεντρώθηκαν χθες σε διαφορετικές ταβέρνες, αφού τα μέλη του ΚΥΡΙΛΕ στην ετήσια «κρασοκατάνυξη» της Κυριακής του Ασώτου γιορτάζουν χωρίς τις συζύγους. Ο 88χρονος Νίκος Παπαδόπουλος, ο πιο ηλικιωμένος της παρέας που είναι ταυτόχρονα και ο παλιός ιδιοκτήτης της ταβέρνας όπου έγινε η γιορτή των λεχριτών, λέει: «Πρέπει να βρίσκεις τη δύναμη να προσπερνάς τις λύπες όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Άλλωστε η ζωή είναι τόσο σύντομη».
Ο Γιώργος Βουλγαράκης είναι από τα νεώτερα μέλη των λεχριτών, αφού συμμετέχει μόλις εδώ και 6 χρόνια στις ετήσιες «κρασοσυναντήσεις». «Όσο επικρατεί βαρυχειμωνιά και πέφτει η θερμοκρασία, άλλο τόσο καθαρίζει και η ρετσίνα. Παγωμένη, αρωματική, βαρελίσια ρετσίνα, ανδροπαρέα και καντάδες μέχρι το πρωί. Αυτό είναι το μυστικό της μακροζωίας», υπογραμμίζει.
τα νεα
