Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2009

Το τουρκικό προξενείο Κομοτηνής και η αποπροσανατολιστική συζήτηση περί αμοιβαιότητας


Από την πρώτη κιόλας στιγμή που εμφανίστηκε στο προσκήνιο η Κίνησή μας για την Απομάκρυνση του Τουρκικού Προξενείου, η πιο συχνή ίσως ερώτηση την οποία καλούμασταν να απαντήσουμε τόσο σε επίπεδο συνεντεύξεων στα ΜΜΕ, όσο και σε ιδιωτικές συζητήσεις, αφορούσε στο θέμα της λεγόμενης «αμοιβαιότητας».

«Δεν σκέφτεστε πώς θα αντιδράσει η Τουρκία, αν κλείσουμε το εδώ προξενείο, δεν σας προβληματίζει ότι θα κλείσει αντίστοιχα το δικό μας στην Κωνσταντινούπολη και έτσι θα κινδυνεύσει και το Πατριαρχείο»;

Η ερώτηση αυτή πράγματι δείχνει λογική, έχει ωστόσο άκρως ικανοποιητικές απαντήσεις, τις οποίες έχουμε ήδη προβάλει. Εξακολουθεί ωστόσο να ακούγεται κατά κόρον και ουσιαστικά να αποπροσανατολίζει τα πράγματα.

Πριν λίγες μέρες μάλιστα σε τηλεοπτική εκπομπή που έγινε σε μεγάλο κανάλι περί Θράκης, αποτέλεσε και το βασικό όπλο στη φαρέτρα Έλληνα διπλωμάτη στην προσπάθειά του να «πείσει» ότι το Προξενείο Κομοτηνής δεν πρέπει ουσιαστικά να εκδιωχθεί.

Θα ήταν χρήσιμο συνεπώς να δοθούν από πλευράς μας στο σημείο αυτό κάποιες ακόμη πιο ολοκληρωμένες απαντήσεις επί του συγκεκριμένου ζητήματος. Απαντήσεις που δεν θα θολώνουν τα νερά (όπως τα θόλωσε ο ερίτιμος κύριος πρέσβης), θα είναι ξεκάθαρες, θα ανάγονται πέρα από τυπολατρικές εμμονές αγγίζοντας το πρόβλημα στην ουσία του και φυσικά θα κινούνται και εκτός των ασφυκτικών ορίων της παροιμιωδώς φοβικής και ενδοτικής πολιτικής και διπλωματίας του παρόντος αστείου προτεκτοράτου.

Θα ήταν χρήσιμο να ξεκαθαριστεί κατ’ αρχάς ότι το ελληνικό Προξενείο της Πόλης συνδέεται σε σχέση αμοιβαιότητας με το αντίστοιχο τουρκικό της Θεσσαλονίκης και όχι με αυτό της Κομοτηνής. Αυτό βέβαια το αναφέρουμε εδώ περισσότερο για τυπικούς και όχι για λόγους ουσίας, οπότε δε θα επιμείνουμε στη συγκεκριμένη παράμετρο. Θα ήταν άκρως παρανοϊκό και μόνο να σκεφτεί κανείς ότι η Τουρκία θα συμμορφωνόταν με την παρονυχίδα της συγκεκριμένης δέσμευσης, από τη στιγμή που γράφει σε μόνιμη βάση στα παλαιότερα των υποδημάτων της κάθε έννοια διεθνούς δικαίου και παραβιάζει συστηματικά και κατά τον πλέον προκλητικό τρόπο ολόκληρες διεθνείς συνθήκες!

Ξεκινούμε λοιπόν - για να μη χάνουμε και χρόνο - με το δεδομένο ότι αν κάποια στιγμή γινόταν επιτέλους δυνατή η εκδίωξη της παράνομης πρακτοροφωλιάς της Θράκης, που έχει φυσικά τεράστια σημασία για την Τουρκία, εκείνη θα «μετέφερε» αυτήν την…αμοιβαιότητα εκεί που θα μας πονούσε πιο πολύ. Στην Κωνσταντινούπολη. Πάμε παρακάτω.

Δεν θα φτάσουμε ασφαλώς στην ακραία θέση του να δηλώσουμε ότι το κλείσιμο του προξενείου της Κωνσταντινούπολης ως προοπτική μας αφήνει αδιάφορους.

Το ερώτημα όμως και πάλι είναι απλό: «Ποιο είναι το διακύβευμα αυτή τη στιγμή στην Κωνσταντινούπολη για την Ελλάδα και ποιο το αντίστοιχο για την Τουρκία στη Θράκη»;

Δεν μιλάμε για τον πολυπληθή και ακμαίο Ελληνισμό μισό αιώνα πριν – στην περίπτωση εκείνη δεν θα τολμούσαμε φυσικά καν να θέσουμε το ερώτημα. Τι εκπροσωπεί όμως σήμερα το προξενείο μας στην Πόλη και τι προσφέρει, πέρα από μια μικρή παρηγοριά σε μερικές εκατοντάδες γερόντων, που σε λίγα χρόνια θα πάψουν πια και αυτοί να υπάρχουν; Τι άλλο προσφέρει, πέραν του να «υποθάλπτει» το φαντασιακό μέρος του εγκεφάλου κάποιων ως πάλαι ποτέ διπλωματικό και ψυχολογικό στήριγμα χαμένων πια μες στο αίμα και τους καπνούς ονείρων; Και τι ακόμη προσφέρει, πέραν από ένα μικρό μηχανισμό στήριξης του Οικουμενικού Πατριαρχείου, που ίσως να είχε επίσης κάποιο νόημα παλαιότερα, αλλά τώρα πλέον του είναι και αυτός εντελώς περιττός;


Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ


Δεν υπάρχουν σχόλια: