KATYN MASSACRE - Η ΣΦΑΓΗ ΤΟΥ ΚΑΤΙΝ

Η σφαγή στο δάσος του Katyn (στα πολωνικά zbrodnia katynska δηλαδή το έγκλημα στο Κatyn) ήταν η μαζική εκτέλεση πολωνών πολιτών και αξιωματικών από τις σοβιετικές αρχές το 1940. Εκτίμηση για τον αριθμό των θυμάτων είναι από 15,000 έως 21,768. Τα θύματα εκτελέστηκαν στο δάσος του Katyn, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης Kalinin και Kharkin αλλά και αλλού.

Περίπου 8.000 ήταν αξιωματικοί του που είχαν συλληφθεί κατά την εισβολή του σοβιετικού στρατού το 1939 και οι υπόλοιποι πολίτες (εργοστασιάρχες, κληρικοί, δικηγόροι δημόσιοι λειτουργοί) που συνελήφθησαν με κατηγορίες κατασκοπίας. Καθώς η νομοθεσία στην Πολωνία προέβλεπε ότι οι απόφοιτοι Πανεπιστημίων έπρεπε υποχρεωτικά να υπηρετήσουν στο στρατό ως αξιωματικοί, οι σοβιετικοί κατόρθωσαν να συγκεντρώσουν μεγάλο μέρος της Πολωνικής διανόησης αλλά και από την Ουκρανία, Γεωργία και Λευκορωσία που είχαν πολωνική εθνικότητα.

Το 1943, η ανακάλυψη ομαδικών τάφων από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής που είχαν εισβάλει στην Πολωνία το 1941, πυροδότησε σειρα γεγονότων που οδήγησαν στο ρήγμα των σχέσεων της Πολωνικής εξόριστης στο Λονδίνο κυβέρνησης και των σοβιετικών. Η Σοβιετική ένωση συνέχισε να αρνείται την ευθύνη έως το 1990 οπότε αναγνώρισε οι μυστικές υπηρεσίες πραγματοποίησαν τις σφαγές και την επακόλουθη συγκάλυψη αυτών.

Όμως δε κατατάσσουν το γεγονός στα εγκλήματα πολέμου ή στις γενοκτονίες, παρά την επιμονή της πολωνικής πλευράς ώστε να κινηθούν νομικές διαδικασίες και να αποζημιωθούν οι οικογένειες των θυμάτων. Η κατασταση αυτή εξακολουθεί μεχρι σήμερα. Στις 17 Σεπτεμβρίου του 1939, ο Κόκκινος Στρατός εισβάλει στην Πολωνία από τα ανατολικά με αφορμή τη συνθήκη Molotov-Ribbentropp για να διασφαλιστούν τα συμφέροντα τους καθώς οι γερμανοί είχαν ήδη αρχίσει επίθεση στη δύση από την 1 Σεπτεμβρίου.

Η γρήγορη προέλαση των σοβιετικών δεν βρήκε αντίσταση από τους πολωνούς που είχαν ήδη υποστεί σοβαρές ήττες στη δύση , με αποτέλεσμα 250,000 με 450,000 αιχμάλωτοι να βρεθουν σε σοβιετική κρατηση. Πολλοι ελευθερώθηκαν αμέσως (περί τις 250.000) και άλλοι προωθήθηκαν στις Μυστικές υπηρεσίες για ανάκριση. Στις 19 Σεπτεμβρίου οι αιχμάλωτοι πολέμου ανέρχονται σε 40.000. Καταγράφονται σε λίστες και μεταφέρονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Στα στρατόπεδα οι πολωνοί θα υποβάλλονταν σε εκτενείς ανακρίσεις σχετικά με τα πολιτικά τους φρονήματα από άνδρες των μυστικών υπηρεσιών. Τους δινόταν η εντύπωση ότι θα ελευθερωθούν ενώ στην ουσία κατατάσσονταν σε λίστες αντιφρονούντων και σκληροπυρηνικών « hardened and uncompromising enemies of the soviet authority» Οι λίστες αυτές θα γίνονταν λίστες θανάτου. Στις 5 Μαρτίου 1940, τα μέλη του σοβιετικού Πολιτικού Γραφείου Stalin, Molotov, Kaganovich, Kalinin, Voroshilov, Mikoyan και Beria, υπογράφουν διαταγή εκτέλεσης 25,700 «εθνικοφρόνων και εχθρών της επανάστασης» που κρατούνται σε στρατόπεδα της δυτικής Ουκρανίας και Λευκορωσίας.

Μέσα σε ένα μήνα, δηλαδή έως τις 3 Απριλίου τουλάχιστον 22,400 αιχμάλωτοι πολέμου έχουν εκτελεστεί. Σε αυτούς που πέθαναν στο Katyn συμπεριλαμβάνονται 2 στρατηγοί, 79 συνταγματάρχες, 258 ανώτεροι αξιωματικοί, 654 λοχαγοί, 17 πλωτάρχες, 85 στρατιώτες και ακόμα ένας πρίγκιπας, 20 καθηγητές πανεπιστημίου (μεταξύ αυτών ο Stefan Kaczmarz) 300 γιατροί, εκατοντάδες δικηγόροι, μηχανικοί και δάσκαλοι, πάνω από 100 δημοσιογράφοι και συγγραφείς. Η Józef Dowbor-Muśnicki, ήταν η μόνη γυναίκα που εκτελέστηκε. Το 99% των αιχμαλώτων εκτελέστηκαν, μόλις 395 γλίτωσαν. Αναλυτική περιγραφή των εκτελέσεων έδωσε στην κατάθεση του ο Dmitrii Tokarev, πρώην αρχηγός του Περιφεριακού Συμβουλίου Εσωτερικών Υποθέσεων στο Κalinin. Σύμφωνα με τον Tokarev, οι εκτελέσεις άρχιζαν το βράδυ και σταμάταγαν το πρωί.

Στη πρώτη βάρδια εκτελέστηκαν 350 άνθρωποι, αλλά οι εκτελεστές δυσκολεύτηκαν πολύ με τέτοιο μεγάλο αριθμό, οπότε οι επόμενες βάρδιες εκτελούσαν έως 250 ανθρώπους. ΟΙ εκτελέσεις ήταν μεθοδικές. Μετά τον έλεγχο των στοιχείων του αιχμάλωτου, περνούσαν χειροπέδες και τον οδηγούσαν σε ένα κελί με ηχομόνωση. Μια σφαίρα στο πίσω μέρος του κεφαλιού. Ο ήχος καλυπτόταν από τη λειτουργία μεγάλων εξαεριστήρων που δούλευαν όλο το βράδυ. Η σωρός μεταφερόταν έξω από το κελί από άλλη πόρτα σε φορτηγό μεταφοράς και ο επόμενος μελλοθάνατος εμπενε στο κελίΤο έγκλημα είχε τελεστεί. Μετά αρχισε η ακόμα ποιό σκοτεινή υπόθεση της συγκαλυψης. Η τύχη των αιχμαλώτων αναζητήθηκε για πρώτη φορά μετά την εισβολή των Γερμανών στην Σοβιετική Ένωση.

Οι Σοβιετικοί αναζήτησαν τη συνεργασία της Πολωνικής εξόριστης κυβέρνησης για την αναδημιουργία του Πολωνικού στρατού μεσα στή σοβιετική περιφέρια, που θα εμπόδιζε την προέλαση των Γερμανών. Ο στρατηγός Andres που ανέλαβε την οργάνωση του νεου στρατου έθεσαν το θέμα και ο ίδιος μαζί με τον εξόριστο Πρωθυπουργό Sikorski, πήραν προσωπική διαβεβαίωση από την Stalin ότι οι αιχμάλωτοι θα ελευθερωθούν. Το 1942 πολωνοί σιδηροδρομικοί εργάτες αναφέρουν στις πολωνικές μυστικές αρχές, την ύπαρξη ομαδικών τάφων στο Katyn. Το γεγονός δε παίρνει συνέχεις γιατί κανένας δε πιστεύει την έκταση της αναφοράς για την υπαρξη τάφων με τοσους νεκρούς. Η μοίρα των αιχμαλώτων παραμένει άγνωστη έως που η γερμανική Wehrmacht ανακαλύπτει τον Απρίλιο του 1943, 4.243 πτώματα στο δάσος στο Goat Hill κοντά στο Katyn.

H ανακάλυψη θα γίνει ισχυρό όπλο στα χέρια του Goebbels που βλέπει λαμπρή ευκαιρία να διασπάσει το μέτωπο με τη Δύση , διαβάλλοντας την αξιοπιστία των σοβιετικών. Το γερμανικό ραδιόφωνο στηρίζει την προπαγάνδα και οι γερμανοί φέρνουν ουδέτερους ιατροδικαστές να εξετάσουν τα πτώματα. Το γεγονός παίρνει δημοσιότητα. Οι γερμανοί πέτυχαν να υποβαθμίσουν τους σοβιετικούς στα μάτια των δυτικών, παρουσιάζοντας τους σαν το αδηφάγο τέρας που θα κατασπαράξει τον δυτικό πολιτισμό.

Επιπλέον, οι αντιδράσεις του Πρωθυπουργού Sιkorski, απειλούσαν με ρήγμα της σχέσεις των δυτικών με τους σοβιετικούς. Η σοβιετική κυβέρνηση αρνήθηκε αμέσως την κατηγορία και ανταπάντησε ότι οι αιχμάλωτοι είχαν σταλεί για εργασία στο Smolensk το 1941 όπου τους συνέλαβαν οι γερμανοί και τους εκτέλεσαν .

Οι γερμανοί προέβαλαν ιατροδικαστικές αναφορές που καταδείκνυαν ότι τα θύματα είχαν σκοτωθεί το 1940 όταν ή περιοχή ήταν στην κατοχή των σοβιετικών . Τον Απρίλιο του 1943 η πολωνική εξόριστη κυβέρνηση επιχείρησε να φέρει το γεγονός στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τους σοβιετικούς και ζήτησε έρευνα από τον Διεθνή Ερυθρό Σταυρό.

Βρήκε όμως ισχυρή αντίδραση από τον Στάλιν, που κατηγόρησε τους Πολωνούς για συνεργία με τους γερμανούς και διέκοψε τις διπλωματικές σχέσεις ενώ παράλληλα ξεκίνησε εκστρατεία υποστήριξης μιας νέας φίλα προσκείμενης πολωνικής κυβέρνησης με έδρα τη Μόσχα και ηγέτη τον Wanda Wasilewska. Ο Sikorski, του οποίου οι αδιαπραγμάτευτες θέσεις ανοιξαν το ρήγμα των σοβιετικών με τους Δυτικούς συμμάχους, πέθανε ξαφνικά μετά από δύο μήνες.

Τα αίτια του θανάτου του ακόμα αμφισβητούνται. Όταν τα γερμανικά στρατεύματα αναγκάστηκαν σε υποχώρηση από το Katyn τον Σεπτέμβριο του 1943, ο Goebbels προέβλεψε ότι οι σοβιετικοί θα «ανακαλύψουν» ότι οι γερμανοί σκότωσαν 12.000 αξιωματικούς και ότι θα θέσουν ως σκοπό τους να «ανακαλύψουν» όσο το δυνατόν περισσότερους τάφους. Η πρόβλεψη του πραγματοποιήθηκε. Τον Ιανουάριο του 1944 η Σοβιετική ένωση ζητά «Ειδική επιτροπή για τη διερεύνηση των εκτελέσεων των πολωνών αιχμαλώτων από Γερμανούς φασίστες εισβολείς στο δάσος του Katyn».

Νέες ιατροδικαστικές έρευνες δείχνουν ότι τα θύματα πυροβολήθηκαν το 1941 όταν η περιοχή ήταν σε γερμανική κατοχή. Νέα «στοιχεία» «ανακαλύπτονται» όπως χρυσά ρολόγια πάνω στα θύματα με την ημερομηνία να δείχνει 1941, σημειωματάρια και σημειώσεις με αναφορές στην ημερομηνία κλπ.

Οι έρευνες διεξάγονται από την Επιτροπή Burdenko και την Ακαδημία ιατρικών επιστημών της Σοβιετικής ένωσης χωρίς της εποπτεία Πολωνών ή ουδέτερων εμπειρογνωμόνων. Τα συμπεράσματα ήταν σαφή. Οι γερμανοί φασίστες είχαν εκτελέσει τους αιχμάλωτους. Η στάση των δυτικών συμμάχων ήταν μια σιωπηλή αποδοχή των πορισμάτων Burdenko που αποσκοπούσε στην μη διακοπή των σχέσεων με τους σοβιετικούς τότε σύμμαχους.

Η σημασία της Πολωνίας στη Συμμαχία δεν ήταν τόσο σημαντική όσο στα πρώτα χρόνια., οπότε άρχισαν να επανεξετάζουν της δεσμεύσεις τους προς τη πολωνική πλευρά υπό την πίεση των σταλινικών απαιτήσεων . Αν και ο Τσόρτσιλ θεωρούσε πιθανή την εμπλοκή των σοβιετικών στις εκτελέσεις, διαβεβαίωνε τον Στάλιν ότι δε θα υπάρξει έρευνα του Ερυθρού Σταυρού σε περιοχές που ήταν υπό γερμανική κατοχή για τον κίνδυνο αλλοίωσης των γεγονότων με πλαστά στοιχεία.

Η αναφορά του στο Κatyn και μετά τον πόλεμο παρέμενε πάντα λακωνική. Παρόμοια στάση ακολούθησε και ο Ρούσβελτ αν και το πόρισμα της επιτροπής Earle καταδείκνυε την σοβιετική ανάμιξη.

Απέρριψε το αίτημα και δήλωσε πεπεισμένος ότι οι Ναζί είχαν εκτελέσει τις σφαγές. Το πόρισμα παρακάμφθηκε.Στα χρόνια του ψυχρού πόλεμου η σφαγή ήταν απαγορευμένο θέμα από τη κομουνιστική Πολωνική κυβέρνηση. Η αναφορά και μόνο ήταν επικίνδυνη.

Το Katyn έσβησε από την Πολωνική ιστορία. Και παρέμεινε πολιτικό ταμπού μέχρι την πτώση του ανατολικού μπλοκ το 1989.

Η σοβιετικη ενωση, συνεχιζε να αρνειται οποιανδηποτε σχεση με τη σφαγη, μεχρι το 1990, οποτε και αναγνωρισε η διαπραξη του εγκληματος απο την NKVD, ο ιδιος ο Μιχαηλ Γκορμπατσοφ καθως και τη μεταγενεστερη συγκαλυψη που επιχειρηθηκε.

Μια εισαγγελικη ερευνα πιστοποιησε την ευθυνη της σφαγης, χωρις ομως να χαρακτηριζει αυτη τη πραξη ως εγκλημα πολεμου. Κατι τετοιο, θα επεβαλε την συλληψη και επιδοση στη πολωνια, ολων των επιβιωσαντων υπευθυνων και ενοχων, κατι που ειχε ζητησει η πολωνικη κυβερνηση. Επιπροσθετως, τα θυματα δεν καταταγησαν ως "θυματα της σταλινικης καταστολης" το οποιο εμποδιζει την οποια μεταθανατια αποκατασταση των θυματων.

Τι έγινε στο Κατίν

Τις πρώτες ώρες της 24ης Αυγούστου 1939 υπογράφεται η συμφωνία Σοβιετικής Ένωσης και ναζιστικής Γερμανίας, από τους υπουργούς εξωτερικών των δύο χωρών Molotov και Ribbentrop. H συνθήκη γνωστή και ως Χίτλερ-Στάλιν προέβλεπε μη επίθεση μεταξύ των δύο χωρών και σε περίπτωση επίθεσης από τρίτη χώρα προς κάποια από τις δύο, τήρηση ουδετερότητας από την άλλη. Η συμφωνία ακόμα περιελάμβανε ένα μυστικό πρωτόκολλο που μοίραζε την Ευρώπη σε σφαίρες επιρροής των δύο χωρών, με την Πολωνία στο επίκεντρο των ανακατατάξεων.

Την 1η Σεπτεμβρίου 1939 ο Χίτλερ ξεκινάει τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Ναζί επιτίθενται στην Πολωνία από δυτικά. Στις 17 Σεπτεμβρίου 1939 είναι οι σειρά των Σοβιετικών να υλοποιήσουν το μυστικό πρωτόκολλο και επιτίθενται στην Πολωνία από ανατολικά. Πολωνοί αξιωματικοί, αστυνομικοί και διανοούμενοι αιχμαλωτίζονται από τον Κόκκινο Στρατό και προωθούνται από την NKVD, πρόδρομο της KGB, σε τρία στρατόπεδα σε Σοβιετικό έδαφος.

Στις 22 Ιουνίου 1941, η Γερμανία παραβιάζει τη συνθήκη Molotov-Ribbentrop και εισβάλλει στη Σοβιετική Ένωση. Στις 13 Απριλίου 1943 το "Ραδιόφωνο του Βερολίνου" ανακοινώνει την ανακάλυψη από τους Ναζί στο Σοβιετικό έδαφος και συγκεκριμένα στο δάσος του Κατίν, ομαδικού τάφου στον οποίο βρέθηκαν τρεις χιλιάδες Πολωνοί αξιωματικοί και κατηγορεί τους Σοβιετικούς για τη σφαγή. Τις επόμενες μέρες οι Ναζί καλούν ειδικούς από κατεχόμενες χώρες και ανασείρουν πάνω από δέκα χιλιάδες νεκρούς Πολωνούς αξιωματικούς. Αμέσως ξεκινά επιχείρηση αξιοποίησης της σφαγής από τον υπουργό προπαγάνδας του Χίτλερ, Τζόζεφ Γκέμπελς.

Όταν το 1944 οι Γερμανοί υποχωρούν και οι Σοβιετικοί ανακαταλαμβάνουν τα εδάφη, o Στάλιν στήνει μια πανομοιότυπη επιχείρηση αυτοψίας με αυτή των Γερμανών και τους ανταποδίδει τις κατηγορίες. Στον απέραντο ομαδικό τάφο, οι Σοβιετικοί βρίσκουν σφαίρες γερμανικής προέλευσης. Οι σύμμαχοι, Αμερικανοί και Άγγλοι, σπεύδουν να υιοθετήσουν τη Σοβιετική εκδοχή. Πολύ αργότερα, την εποχή της διάλυσης της Σοβιετικής Ένωσης, ο Μπορίς Γέλτσιν παραδίδει στην Πολωνική ηγεσία απόρρητα Σοβιετικά έγγραφα που αποδεικνύουν ότι η εντολή για τη σφαγή στο Κατίν φέρει την υπογραφή του Στάλιν. Δείτε το σύντομο απόσπασμα από "το κουτί της Πανδώρας" του Κώστα Βαξεβάνη:

Μεγέθυνση

Το ξεσκέπασμα

Αυτοί που θέλουν να ξαναγράψουν την Ιστορία με τους δικούς τους όρους, φυσικά δεν είναι άλλοι από τους "συντρόφους" του ΚΚΕ. Η εφημερίδα του κόμματος λοιπόν σε μια σειρά από άρθρα "απαντάει" στην ταινία "Κατίν", σύμφωνα με την οποία για τη σφαγή ευθύνονται οι Σοβιετικοί.

Σε ένα από αυτά τα άρθρα [εδώ], η εφημερίδα παραθέτει το παρακάτω χωρίο από το ημερολόγιο του Γκέμπελς (ένα σχετικά δυσεύρετο βιβλίο), με εγγραφή στις 8 Μάη 1943:

«...δυστυχώς στους τάφους του Κατίν βρέθηκαν γερμανικές σφαίρες... Είναι απαραίτητο αυτή η πληροφορία να παραμείνει άκρως απόρρητη. Αν ποτέ ερχόταν εν γνώσει του εχθρού, η όλη υπόθεση του Κατίν θα κατέρρεε»...

Ανατρέχοντας στη συγκεκριμένη ημερομηνία στην αγγλική μετάφραση "The Goebbels diaries, 1942-1943. Edited, translated, and with an introd. by Louis P. Lochner, Westport, Conn., Greenwood Press [1970, c1948]" της Βρετανικής Βιβλιοθήκης εντοπίσαμε το χωρίο (κλικ στην εικόνα για ανάγνωση).

Η ακριβής μετάφραση είναι:

«Δυστυχώς γερμανικά πυρομαχικά βρέθηκαν στους τάφους του Κατίν. Το ερώτημα πως βρέθηκαν εκεί χρειάζεται αποσαφήνιση. Είτε πρόκειται για πυρομαχικά που πουλήσαμε στους Σοβιετικούς κατά την περίοδο της φιλικής μας διευθέτησης, είτε για πυρομαχικά που έριξαν οι ίδιοι οι Σοβιετικοί στους τάφους. Σε κάθε περίπτωση, είναι ουσιώδες αυτό το συμβάν να κρατηθεί άκρως μυστικό. Αν ερχόταν σε γνώση του εχθρού, όλη η υπόθεση Κατίν θα έπρεπε να εγκαταλειφθεί».

Ο "Ριζοσπάστης" λοιπόν επικαλείται ένα απόσπασμα λίγων γραμμών από το οποίο "κόβει" το πιο κρίσιμο σημείο, αντικαθιστώντας το με αποσιωπητικά. Στη συγκεκριμένη, κομμένη φράση, ο συγγραφέας εξηγεί το συμβάν με δύο ενδεχόμενα που είναι εντελώς αντίθετα με αυτό που λέει η εφημερίδα. Δεδομένου ότι πρόκειται για προσωπικό ημερολόγιο, ο Γκέμπελς απλώς καταγράφει αυτό που ξέρει. Ειδάλλως πρέπει να δεχτούμε είτε ότι λέει ψέματα στον εαυτό του, είτε ότι κάνει προπαγάνδα στον ιστορικό του μέλλοντος.

Τέλος η φράση "όλη η υπόθεση Κατίν θα έπρεπε να εγκαταλειφθεί" αλλοιώνεται πλήρως νοηματικά από τον "Ριζοσπάστη", αποδιδόμενη "η όλη υπόθεση του Κατίν θα κατέρρεε". Η ακριβής μετάφραση παραπέμπει σε εγκατάλειψη της επιχείρησης προπαγανδιστικής εκμετάλλευσης που είχε ξεκινήσει ο Γκέμπελς και φυσικά αυτή η εκμετάλλευση δεν σημαίνει ότι η σφαγή δεν διαπράχτηκε από τους Σοβιετικούς. Ο "Ριζοσπάστης" βέβαια γνωρίζει ότι το βιβλίο είναι σχετικά σπάνιο οπότε έχει την πολυτέλεια να επικαλείται την πηγή για να γίνεται πιστευτός και ταυτόχρονα να της αλλάζει τα φώτα.

Τα άρθρα του "Ριζοσπάστη" βρίθουν επιχειρημάτων αλλά αυτό είναι το μόνο στο οποίο γίνεται αναφορά σε συγκεκριμένα ιστορικά στοιχεία. Μερικά επιχειρήματα είναι τελείως θεωρητικά. Για παράδειγμα ότι μια τέτοια πράξη δεν συμβαδίζει με την ιδεολογία του Κομμουνισμού. Λες και οι χειρότερες σφαγές δεν έχουν γίνει στο όνομα ευγενών ιδεολογιών και θρησκειών.

Ακόμα ο "Ριζοσπάστης" επικαλείται έγγραφα που βρέθηκαν πάνω σε σωρούς αξιωματικών, με ημερομηνίες ως και τον Οκτώβρη του 1941, οπότε είχε αρχίσει η επίθεση των Ναζί και οι Σοβιετικοί δεν βρίσκονταν στο Κατίν. Ενώ είναι γνωστό ότι τέτοια έγγραφα βρέθηκαν με ημερομηνίες ως την άνοιξη του 1940 (κάτι που ενοχοποιεί τους Σοβιετικούς), η εφημερίδα δεν μπαίνει στον κόπο να μας πει που βρίσκονται αυτά τα έγγραφα που ανατρέπουν την "επίσημη" εκδοχή της Ιστορίας και ποιοι τα έχουν εξετάσει.

Για τα έγγραφα της KGB που φέρουν την υπογραφή Στάλιν στη διαταγή εξόντωσης των αξιωματικών και που τα παρέδωσε ο Γέλτσιν στον πρόεδρο της Πολωνίας Λεχ Βαλέσα, ο "Ριζοσπάστης" λέει ότι είναι πλαστά με βάση τις ημερομηνίες τους που φαίνεται να μην ακολουθούν τα συνήθη patterns της Σοβιετικής γραφειοκρατίας!

Αντί στο ΚΚΕ να κατηγορούν για γκεμπελισμό όσους αποδέχονται τα πραγματικά στοιχεία αυτής της τραγικής ιστορίας, ακόμα και τα ίδια τα παιδιά των θυμάτων, ίσως θα έπρεπε να φροντίσουν να μην αποδεικνύονται πρώτοι διδάξαντες.

ΕΓΚΛΗΜΑ ΧΩΡΙΣ ΤΙΜΩΡΙΑ

βοήθειες χρησιμοποιηθηκαν από:

το κλυσμα

salata.tv

.free-forums.org

lefobserver.blogspot.com

το κουτί της πανδώρας