Ισραηλινό ''δώρο'' στην Τουρκία

Η φονική επιδρομή που εξαπέλυσε εναντίον των έξι σκαφών που μετέφεραν ανθρωπιστική βοήθεια για την αποκλεισμένη Λωρίδα της Γάζας, αφαιρεί από το κράτος του Ισραήλ κάθε νομικό και πολιτικό πρόσχημα και, ακόμη χειρότερα για το ίδιο, τού αφαιρεί και κάθε ηθικό έρεισμα όταν επικαλείται ανάγκη να διασφαλίσει την ασφάλεια των πολιτών του.

Η επίκληση αόριστων «υποψιών» για τη διενέργεια της επίθεσης και μάλιστα σε διεθνή ύδατα, αφήνουν ανεπανόρθωτα εκτεθειμένη την κυβέρνηση Νετανιάχου, η οποία φαίνεται ότι έδρασε με οδηγό την αλαζονεία, απότοκο της ιδιότυπης «ασυλίας» της οποίας τυγχάνει από καταβολής του το εβραϊκό κράτος από τη λεγόμενη διεθνή κοινότητα.

Η απερισκεψία με την οποία έδρασε το Τελ Αβίβ θα του δημιουργήσει πολλαπλά προβλήματα και οι συνέπειες θα είναι βαρύτατες, γιατί διαχρονικά, αντί να βελτιώνει τις σχέσεις του με τους Άραβες γείτονές του, φθάνει μέχρι του σημείου να συγκρούεται ακόμη και με παραδοσιακούς συμμάχους του, όπως είναι η πανίσχυρη σήμερα, Τουρκία.

Η δολοφονία Τούρκων υπηκόων στη φονική επιδρομή του Ισραήλ, υπήρξε ένα αναπάντεχο δώρο για την Τουρκία, την ώρα μάλιστα που βρισκόταν υπό πίεση από το σύνολο της διεθνούς κοινότητας, εξαιτίας της πυρηνικής συνεργασίας με το Ιράν.
Για μια ακόμη φορά, η Άγκυρα έδειξε με πόση μαεστρία μπορεί να αξιοποιήσει -ή καλύτερα να εκμεταλλευτεί- και το παραμικρό επεισόδιο ώστε να αυξήσει τα διπλωματικά και πολιτικά ερείσματά της, αλλά κυρίως, να εμφανιστεί διεθνώς ως η προστάτιδα των αδικημένων Αράβων και Μουσουλμάνων, ρόλο τον οποίο αδυνατούν να διαδραματίσουν τα καθεστώτα αραβικών και μουσουλμανικών κρατών, όπως είναι η Αίγυπτος και η Συρία.

Το Ισραήλ, το κράτος που επί δεκαετίες υπήρξε ο χωροφύλακας των συμφερόντων των ΗΠΑ στην ευαίσθητη Μέση Ανατολή, δημιουργεί μπελάδες και έρχεται σε σύγκρουση με έναν άλλο στρατηγικό σύμμαχο της Ουάσιγκτον, την Τουρκία. Μόνο που αυτή τη φορά η Τουρκία έχει αναβαθμιστεί περισσότερο ως στρατηγικός παίκτης. Γιατί ακριβώς, την ώρα της κρίσης ο Μπαράκ Ομπάμα, ο πρόεδρος της Ε.Ε. και οι λοιποί ηγέτες, δεν θα καλέσουν το Τελ Αβίβ αλλά την Άγκυρα.

Στα μάτια της διεθνούς κοινότητας, το Τελ Αβίβ φαίνεται αδύναμο να αποκαταστήσει επιτέλους τις σχέσεις του με τα μουσουλμανικά κράτη αλλά κυρίως, με τις πολυπληθείς μουσουλμανικές κοινότητες, οι οποίες συγκροτούν ένα μεγάλο κομμάτι του ευρωπαϊκού και αμερικανικού πληθυσμού. Η οργή της κοινής γνώμης (αραβικής και όχι μόνον) δεν αποκλείεται να λειτουργήσει ως μοχλός πίεσης προς τις κυβερνήσεις των χωρών τους για διακοπή κάθε βοήθειας προς το Ισραήλ, με ζητούμενο την άρση του τριετούς απάνθρωπου αποκλεισμού της Γάζας.
.