ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑ.
Πριν λίγους μήνες, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προσπάθησε να κάνει στον πολιτικό κόσμο έναν εκβιασμό συνενοχής: να ψηφίσουμε όλοι το Μνημόνιο. Μερικοί υπέκυψαν. Άλλοι αρνηθήκαμε. Γιατί εμείς θέλουμε να υπάρχει δικαίωμα στο όνειρο, στην ελπίδα και στις κοινωνικές δυνάμεις του τόπου.
Δεν δεχόμαστε αυτό που έχει αρχίσει και γίνεται. Δηλαδή, σιγά-σιγά να κυριαρχεί η αίσθηση της αυτοπαραίτησης, της μοιρολατρίας.
Τρίτοι αποφασίζουν, διατάζουν. Και εμείς εκτελούμε.
Υπάρχει διέξοδος από αυτή την παρακμή;
Μπορούμε ως κοινωνία να ανασυνταχθούμε και να οικοδομήσουμε κάτι καινούργιο;
Μπορούμε να σταθούμε μόνοι μας στα πόδια μας, να πιστέψουμε στους εαυτούς μας, στις δυνάμεις μας; Ο καθένας να μπορέσει να καλλιεργήσει τον κήπο του;
Μπορούμε να ξεφύγουμε από τη μοίρα των “κακών μαθητών” της Ευρώπης;
Τους έχουν βάλει υπό επιτήρηση.
Εμείς, λοιπόν, ναι, λέμε ότι μπορούμε. Και φωνή μας είναι η φωνή αυτών των νέων παιδιών. Μπορούμε.
---------------------------------------------------Να μην τσακωνόμαστε πια για να μοιράζουμε δανεικά, όπως κάναμε τις τελευταίες δεκαετίες. Αλλά να συνεργαζόμαστε, για να αυξήσουμε τον εθνικό πλούτο, στον οποίο όλοι θα μετέχουμε.
Αλλά, πριν από όλα, χρειάζεται μια νέα αντίληψη εργατικότητας, αγάπη για τον τόπο, συνεργασία, αλληλεγγύη μεταξύ μας. Άλλη, δηλαδή, νοοτροπία για τη ζωή και για την πατρίδα.
Γιατί -μην κάνετε λάθος- η Ελληνική κοινωνία έχει τεράστια αποθέματα ικανών ανθρώπων, που το αποδεικνύουν δεκάδες χιλιάδες συμπατριώτες μας, που διαπρέπουν στις πιο απαιτητικές αγορές του κόσμου.
----------------------------------------------------Η λύση που προτείνουμε, εμείς στη Νέα Δημοκρατία, σήμερα, δεν περιορίζεται σε μια λογική φοροεισπρακτική και μόνο –όπως είναι αυτή του Μνημονίου- που βυθίζει την Αγορά στα λουκέτα, την ανεργία, σε έναν φαύλο κύκλο ύφεσης, στα αδιέξοδα, τα οποία τα βλέπουμε μπροστά μας κάθε μέρα να μεγαλώνουν.
Ο δικός μας ο λόγος δεν μεγαλοπιάνεται με μεγαλομανίες περί “παγκόσμιας διακυβέρνησης” και με τετριμμένα συνθήματα για τον 4ο δρόμο του Σοσιαλισμού στο πουθενά. Ό πως είχε αποδειχθεί ο τρίτος δρόμος, πριν από δέκα χρόνια. Που σήμερα δεν θυμάται κανένας, ούτε και θέλει να θυμάται κανένας.
Δεν υποσχόμαστε εμείς επίγειους παραδείσους, χωρίς θυσίες δρόμους, ούτε επιστροφή στον παρασιτισμό των προηγούμενων ετών.
Δεν παραπλανώ κανέναν με ανεδαφικές ουτοπίες, που πληρώνονται τελικά στην πράξη πανάκριβα από την ίδια την κοινωνία, όπως εκείνο το “λεφτά υπάρχουν”.
Εμείς μιλάμε συγκεκριμένα για την Ελλάδα, για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Προτείνουμε συγκεκριμένες, χειροπιαστές λύσεις για την έξοδο από την κρίση για ανάπτυξη και ευημερία. Και πάνω απ’ όλα με το να φύγει αυτή η ασφυξία που υπάρχει σήμερα, κυρίως στον αγρότη και στη μεσαία τάξη.
Η πρότασή μας στηρίζεται σε ιδιαιτερότητες εθνικές, τις δικές μας παραδόσεις, τα δικά μας πλεονεκτήματα. Και ζητούμε τη συστράτευση του κόσμου πίσω από αυτή τη λύση.
Δεν θεωρώ “μονόδρομο” το να σου υποδεικνύουν οι ξένοι πως θα μας σώσουν, το πώς θα μας κυβερνήσουν οι δανειστές.
----------------------------------------------------------Θέλουμε εξυγίανση του κράτους, της οικονομίας, να μειώσουμε δραστικά τα χρέη. Αγωνιζόμαστε για μια Ελλάδα και πάλι ανταγωνιστική. Πρωτοπόρο και παράδειγμα προς μίμηση. Όχι ένα ταπεινωμένο επαίτη δανεικών.
Αυτή την Ελλάδα ξέρουμε. Πως την αξίζουμε και πιστεύουμε ότι την μπορούμε.
Τώρα εδώ, σήμερα, από αυτή την ακτινοβολία που σου δίνει εδώ η περιοχή στα Αμπελάκια, το ξέρουμε ότι μπορούμε. Είμαστε σίγουροι ότι μπορούμε.
-------------------------------------------------------Εμείς του λέμε, σ’ αυτή τη μάχη μεταξύ ελπίδας και απελπισίας, μην πέσει στην απελπισία.
Εμείς του λέμε, μην νομίσει ότι, αν ξαναπάει μ’ εκείνους που άλλα του είπαν και άλλα έκαναν, ότι δεν θα υπάρξει συνέπεια.
Έχει τη δυνατότητα, στις εκλογές που έρχονται, να ρίξει το μήνυμα. Γιατί, αλίμονο. Εάν το μήνυμα είναι μία από τα ίδια, αντιλαμβάνεστε τι πρόκειται να ακολουθήσει και σε ασφυξία και σε λουκέτα και σε φόρους και σε ανεργία, αν το μήνυμα που εκείνοι θα πάρουν είναι ότι τα πήγαν και καλά από πάνω.
Γι’ αυτό το λόγο σας ζητώ από ‘δω: Όρθιοι αγώνα, δύναμη. Με τα Αμπελάκια έμπνευση. Φωτεινό σημείο της εθνικής ιστορίας. Φως καθοδηγητικό για όλους μας, για κάθε ελεύθερο και φιλελεύθερο λαό, για κάθε συνείδηση, που το βράδυ θα μπορεί, κάθε μέρα, να λέει ότι: “Ναι, τον καλλιεργώ τον κήπο μου, για το καλό όλου του τόπου, να ανθίσει”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου