Τα πετροδολάρια αργούν πολύ να φτάσουν στην Ελλάδα και οι πανηγυρισμοί της κυβέρνησης στόχευαν σε πολιτικά οφέλη

Μιχάλης Ιγνατίου, Oυάσιγκτον

Είναι μεν μία σοβαρή υπόθεση το Μνημόνιο Κατανόησης που υπέγραψε η Αθήνα με την κυβέρνηση του Κατάρ, αλλά ο τρόπος με τον οποίο χειρίστηκαν το θέμα οι αρμόδιοι κινδυνεύει να την καταντήσει... 

ανέκδοτο. Και είναι η πρώτη ίσως φορά που δεν φέρουν ευθύνη τα Μέσα Ενημέρωσης, όπως υπενόησε κυβερνητικός αξιωματούχος, διότι οι διαρροές για «τα πετροδολάρια που θα πλημμυρίσουν την Ελλάδα» έγιναν από το περιβάλλον του πρωθυπουργού, Γιώργου Παπανδρέου.

Το Κατάρ είναι μία πλούσια χώρα με τυχερούς αλλά εργατικούς κατοίκους. Την ίδια στιγμή διοικείται από μία κάστα ανθρώπων που θα μπορούσαν να διοικήσουν με επιτυχία τις ισχυρότερες εταιρείες στον κόσμο. 

Οσοι είχαν την τύχη (ή την ατυχία) να γνωρίσουν στελέχη της Διεύθυνσης Επενδύσεων του εμιράτου ομιλούν με θαυμασμό αλλά και φόβο. Πρόκειται για ικανούς αλλά -τη στιγμή της διαπραγμάτευσης- αδίστακτους επαγγελματίες. Είμαι βέβαιος ότι ο υπουργός Επικρατείας θα μπορεί να αφηγηθεί τις πρώτες του... εμπειρίες.

Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίστηκε η υπογραφή του Μνημονίου Κατανόησης ήταν ερασιτεχνικός. Διαβάζοντας τίτλους και κείμενα έμεινα με την εντύπωση ότι οι βλάκες του Κατάρ έρχονται να επενδύσουν τα πετροδολάριά τους, διότι αυτοί έχουν ανάγκη εμάς. 

Μάλιστα ξέφυγε του πρωθυπουργού στον αποχαιρετιστήριο μονόλογό του προς τους δημοσιογράφους -αν και στο τέλος το διόρθωσε- και μας είπε ότι «μια κυβέρνηση που θέλει, μπορεί να βάζει όρους και αναπτυξιακό μοντέλο».

Ο κ. Παπανδρέου γνωρίζει πως στην κατάσταση που βρίσκεται η χώρα μας ούτε να ζητά μπορεί, πόσο μάλλον να επιβάλει όρους. Σε όλες τις συναντήσεις που είχε στη Νέα Υόρκη και την Ουάσιγκτον αντιμετωπίστηκε με συμπάθεια, ακριβώς επειδή οι πάντες γνωρίζουν ότι η Ελλάδα είναι στα όρια της χρεοκοπίας. 

Το δυστύχημα για τον πρωθυπουργό και τη χώρα είναι ότι ουδείς πρόσφερε βοήθεια εκτός του Κατάρ, το οποίο, προς το παρόν, είναι στη φάση της πρόθεσης και για την ώρα ελέγχει τη σοβαρότητα του κράτους και της κυβέρνησης. Και η αντιμετώπιση της πρόθεσης του Εμίρη για επενδύσεις από την κυβέρνηση παραλίγο να στεγνώσει τις λίγες ελπίδες που είχαμε.

Ουδείς έχει το δικαίωμα να κοροϊδεύει τον λαό είτε είναι πρωθυπουργός, είτε υπουργός, είτε δημοσιογράφος. Εχουμε πει πολλές φορές ότι για να βάλει πλάτη ο λαός, πρέπει να γνωρίζει την αλήθεια και μόνο την αλήθεια. 

Πρέπει να τιμωρηθούν αυτοί που αποδεδειγμένα ευθύνονται για την οικονομική τραγωδία της χώρας. Βρισκόμαστε ήδη στην 28η Σεπτεμβρίου και η υπόσχεση του πρωθυπουργού για συλλήψεις φοροφυγάδων και κάποιων πολιτικών μέχρι την 31η Αυγούστου είναι μετέωρη. Στο ΔΝΤ ομιλούν για έλλειψη βούλησης από την πλευρά της κυβέρνησης. Ο κ. Παπανδρέου πρέπει να τους διαψεύσει...

Η πρόθεση του Κατάρ για επενδύσεις θα μπορούσε να μετατραπεί σε συμφωνία και να υλοποιηθεί μέσα σε 3-4 χρόνια. Ομως απαιτείται σχέδιο, χρόνος, σοβαρότητα και ανοιχτά μυαλά. Είτε πρόκειται για το Ελληνικό ή για κάποια άλλα «οικόπεδα φιλέτα», είτε για οποιαδήποτε άλλη περιοχή της Ελλάδας, η κυβέρνηση πρέπει να πει όλη την αλήθεια, και πρέπει να εξασφαλίσει από την αρχή τη διαφάνεια. Οπως θα γνωρίζει ήδη ο κ. Παμπούκης που ανέλαβε τις διαπραγματεύσεις, τα στελέχη της Διεύθυνσης Επενδύσεων του Κατάρ μισούν τους μεσάζοντες. 

Η θέση αυτή θα βοηθήσει τις διαπραγματεύσεις και θα τις επιταχύνει.

Το συμπέρασμα είναι ότι τα πετροδολάρια αργούν πολύ να φτάσουν στην Ελλάδα και οι πανηγυρισμοί της κυβέρνησης στόχευαν σε πολιτικά οφέλη. Ας ελπίσουμε ότι είναι το μοναδικό λάθος της υπόθεσης αυτής...

(από την εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 28/09/2010)