Λαϊκισμοί προς συγκάλυψη...

  του Σεραφείμ Π. Κοτρώτσου

«Πρακτική αθλιότητας, εξαγοράς και διασπάθισης του δημοσίου χρήματος», η μακρά ιστορία των διορισμών στο Δημόσιο κατά τον Θεόδωρο Πάγκαλο. Σύμφωνοι και ορθώς το περιγράφει ο αντιπρόεδρος.

Γιατί, όμως, «τα φάγαμε όλοι μαζί»;

Μαζί καταστρατηγήσαμε το νόμο Πεπονή με τα κατά καιρούς παράθυρα των stage και των γαλάζιων συνεντεύξεων;

Μαζί κρατούσαμε ομήρους εκατοντάδες χιλιάδες συμβασιούχους;

Μαζί κάναμε τις απευθείας αναθέσεις σε εργολάβους και προμηθευτές;

Μαζί φάγαμε τα 100 εκατ. Ευρώ από τις μίζες της Siemens;

Χειμαρώδης αλλά ισοπεδωτικός ο αντιπρόεδρος. Και εν τέλει άδικος. Γνωρίζει πως ο καλύτερος τρόπος για να διασπαρεί η ευθύνη του δολοφόνου είναι να εφευρεθεί ηθικός αυτουργός.

Διότι, ακόμα κι αν συμφωνήσουμε πως υπήρχε πίεση του κόσμου για προσλήψεις στο Δημόσιο, αυτός ο κόσμος δεν ήταν τίποτε άλλο παρά οι κομματικοί στρατοί που συνωθούνταν στα βουλευτικά γραφεία για να χρησιμοποιηθούν, μετά, ως χειροκροτητές στις προεκλογικές συγκεντρώσεις. Όσοι ήταν ...εκτός στρατεύματος ουδέποτε βολεύτηκαν.

Και το γεγονός ότι δεν τα φάγαμε όλοι μαζί προκύπτει από τις φορολογικές μας δηλώσεις. Δεν έχουν όλοι τα πενήντα ακίνητα, τις τεράστιες καταθέσεις, τα σκάφη και τις μετοχές που διαθέτουν πολλοί εκ των εθνοπατέρων. Ας αφήσουμε, λοιπόν, στην άκρη τους λαϊκισμούς και τις αφ υψηλού θεωρητικολογίες.

Διότι, εν κατακλείδι, η ευθύνη εκείνου που έχει ανάγκη ή έτσι έχει γαλουχηθεί δεν εξισούται με την ευθύνη εκείνου που έχει την εξουσία, μοιράζει τους διορισμούς και στη συνέχεια ζητά εκβιαστικ'α ανταλλάγματα...