ΤΗΣ ΕΜΜΗΣ ΠΑΝΟΥΣΗ«Στο κέντρο της Αθήνας έχει δημιουργηθεί το Νο1 γκέτο της πρωτεύσουσας. Προχθές, μια γυναίκα περιφερόταν με κομμένο λαιμό, γιατί της τράβηξαν την αλυσίδα να την πουλήσουν για μια δόση και από το φόβο οι περαστικοί δεν της έδιναν σημασία».
Έτσι περιγράφουν την κατάσταση στην καρδιά της πρωτεύουσας, οι ντόπιοι και οι έμποροι που δραστηριοποιούνται στην περιοχή και βλέπουν την περιουσία τους να απαξιώνεται συστηματικά για να πουληθεί σε λίγους έναντι πινακίου φακής.
Βαριές ευθύνες καταλογίζουν όλοι ανεξαιρέτως στην Αστυνομία, που πραγματοποιώντας περιπολίες «σε μορφή παρέλασης» και άλλοτε «νεκρώσιμης ακολουθίας», αφήνει τους παραβάτες να δρουν ανεξέλεγκτα, ενώ όσοι συλλαμβάνονται την επόμενη μέρα είναι πάλι ελεύθεροι να συνεχίσουν την δράση τους.
Φυλές και έθνη έχουν μοιράσει με χειρουργική λεπτομέρεια τους απελπιστικά δύσοσμους δρόμους του κέντρου και όταν γίνεται ξεκαθάρισμα λογαριασμών, ακόμα και με προϊστορικές χαντζάρες... όλοι οι περίοικοι κρύβονται έντρομοι.
Όσο για τις πορείες, στης ανέχειας τον καιρό και μακράν από τα χρόνια της μεταπολίτευσης, οι επαγγελματίες του κέντρου όχι μόνο δεν σηκώνουν γροθιά αλληλεγγύης, αλλά όταν οι δρόμοι κλείνουν μέρα παρά μέρα, το αίμα ανεβαίνει στο κεφάλι και οι απεργοί μετατρέπονται σε απόλυτους εχθρούς.
Προ ημερών, παρουσιάστηκαν και εγκρίθηκαν από το υπουργικό συμβούλιο το πόρισμα και οι προτάσεις για την αντιμετώπιση των τριτοκοσμικών συνθηκών που επικρατούν στο κέντρο της Αθήνας.
Στο πόρισμα περιγράφονται αναλυτικά επτά βασικά ζητήματα που ταλανίζουν το κέντρο της πρωτεύουσας και προτείνονται λύσεις από εννέα συναρμόδια υπουργεία, τα οποία λόγω κωλυσιεργίας φέρουν ευθύνη για την κατάσταση που επικρατεί εδώ και χρόνια.
Ο «Αδέσμευτος της Κυριακής» πέρασε μερικές ώρες στο ταλανισμένο κέντρο της Αθήνας και μίλησε με κατοίκους και βιοπαλαιστές, οι οποίοι μετά από χρόνια κρατικής αδιαφορίας, κρατούν μικρό καλάθι για τα κεράσια των εννέα υπουργείων της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ.
Ο κ. Ιωάννης Πετρόπουλος εργάζεται στο κέντρο της Αθήνας 38 χρόνια.
Οι αλλαγές από τότε μέχρι σήμερα του φαντάζουν τεράστιες. Όμως «έχουν γίνει όλα χάλια. Ο κόσμος να είναι φοβισμένος από όσα βλέπει και αυτό με τη σειρά του να έχει δυσμενείς οικονομικές επιπτώσεις στην αγορά.
Παλιά υπήρχαν καταστήματα, ζωντάνια, κίνηση. Τώρα το 20% είναι κλειστά.
Ο βασικός λόγος για τη σημερινή πολύ κακή εικόνα του κέντρου είναι ότι έχει χαθεί ο έλεγχος εκ μέρους της Αστυνομίας. Ετσι έχουμε πλήρη ασυδοσία. Δεν υπήρξαν μέτρα πρόληψης και ως εκ τούτου τα μέτρα καταστολής τώρα είναι δύσκολα.
Στήνουν καβγάδες, σπάνε μπουκάλια, μαχαιρώνονται. Όταν παίρνει ο άλλος ναρκωτικά στη μέση του δρόμου, αν απλώνει το χέρι και κλέβει την τσάντα μέρα μεσημέρι, ο άλλος θα αποφύγει να κατέβει στο κέντρο. Μόνο αν τον φέρει η ανάγκη. Μεγάλο μερίδιο στην παρεκτροπή έχουν οι μετανάστες.
Οπως και να έχει όμως, καλό θα ήταν να είχαμε ένα είδος αστυνομικού ελέγχου, όπως π.χ. στη Νέα Υόρκη. Ανά λίγα μέτρα στέκει στην άκρη του δρόμου και ένας αστυνομικός -κυρίως στους επικίνδυνους δρόμους- και όταν πέφτει κάτι επιλήψιμο στην αντίληψή τους προχωρούν σε συλλήψεις.
Εδώ το πρόβλημα είναι ότι και που περνούν αυτές οι ομάδες αστυνομικών δεν συλλαμβάνουν κανέναν. Δεν παίζει το μάτι τους, κάνουν παρέλαση».
Οπως επισημαίνει ο κ. Πετρόπουλος: «Τα εμπορικά του κέντρου έχουν πληγεί άμεσα και από τις συνεχείς πορείες. Δεν πρέπει να γίνονται καθόλου πορείες. Μπορούν να μην πηγαίνουν στη δουλειά τους, αλλά δεν μπορούν κάθε τρεις και λίγο να νεκρώνουν το κέντρο. Ο κάθε υπουργός Οικονομικών τα ξέρει τα αιτήματά τους, αλλά αν το ταμείο είναι άδειο τι να δώσει; Αν μείνει ρέστος και ο εμποράκος τι κέρδος θα έχουν;
Αποφάσισαν τώρα να αναλάβουν έργο εννέα υπουργεία για να βάλουν σε τάξη το κέντρο. Ας αυστηροποιήσουν μόνο την αστυνόμευση και τελείωσε το πρόβλημα. Να είναι εκεί ο αστυνομικός, αν βλέπει τον περίεργο να ζητάει τα στοιχεία του και αν είναι παράνομος, μέσα. Εδώ πας και καταγγέλλεις το πρόβλημα και σου λένε: είστε ο πεντηκοστός και τι να κάνουμε εμείς; Ε, ποιος θα κάνει, εμείς;».
Εμπορος ειδών ένδυσης ο κ. Δημήτρης Τ. επέλεξε την αρχή της Αιόλου ως έδρα της επιχείρησής του πριν 24 χρόνια. Όμως σήμερα λόγω θέσης νιώθει τεράστια ασφυξία.
«Κάποτε το εμπόριο ήταν υγιές», παρατηρεί. «Κάποτε έβγαζα πιο πολλά το απόγευμα απ’ ό,τι το πρωί. Σήμερα βγάζω σ’ ένα μήνα όσα έβγαζα κάποτε σε μια μέρα. Ποιος να έρθει εδώ για ψώνια; Το κέντρο έχει καταντήσει γκέτο. Κυριαρχούν πρεζέμποροι, πρεζάκια, πορτοφολάδες, νταβατζήδες, τραβεστί και πόρνες. Και από την άλλη οι αστυνομικοί περνούν στις περιπολίες σαν να συνοδεύουν νεκρό σε κηδεία. Κατεβαίνω συχνά στην Πειραιώς για δουλειές. Σε κάθε γωνία με σταματούν και μου προσφέρουν χασίσι. Πουλάνε μπροστά στα μάτια των Αρχών.
Τα μέτρα που διαλαλούν ότι θα πάρουν τα εννέα υπουργεία είναι κολοκύθια στο πάτερο. Προχθές, στην αρχή της Ακαδημίας, τρεις αλγερινοί σάπισαν στο ξύλο έναν οδοντίατρο, μόλις κατέβηκε από το ιατρείο στο δρόμο, για να του πάρουν το τσαντάκι.
Δέκα αστυνομικοί με πολιτικά φτάνουν για να καθαρίσουν τους δρόμους της Αθήνας από την παρανομία.
Ελα εδώ στις 8 το πρωί και θα σου δείξω εγώ τα γκρουπάκια των κλεφτρονιών που πιάνουν δουλειά. Η Αστυνομία τους ξέρει. Αν πάρει εντολή να τους μαζέψει, γλιτώνουμε σε μια μέρα».
Ο λόγος που εκφυλίζεται το κέντρο είναι ευδιάκριτος για τον διπλανό έμπορο κ. Κώστα Π. «Ενα σπίτι που κοστίζει σήμερα 100.000 ευρώ, κάποιοι έξυπνοι θέλουν να το πάρουν με 100 ευρώ. Ο μόνος τρόπος είναι να απαξιώσουν το κέντρο. Επίσης, στα σχέδιά τους είναι να μείνουν στην αγορά μόνο πέντε μεγαλέμποροι που θα μοιράζονται την πελατεία. Όλοι οι άλλοι πρέπει να τους αδειάσουμε τη γωνιά. Απλά είναι τα πράγματα. Μετά το κέντρο θα γίνει κούκλα. Σήμερα υποφέρουμε από εγκλήματα, ναρκωτικά, πορείες, οικονομική κρίση, βρωμιά. Αυτές είναι οι μεγαλύτερες μάστιγες του κέντρου.
Δώσε μου μια διμοιρία της Αστυνομίας, είκοσι άνδρες με πολιτικά και μια κλούβα και μέσα σε 20 λεπτά μπορώ να καθαρίσω όλο το κέντρο από την αρχή μέχρι το τέλος. Θα με γράψουν και στο βιβλίο Γκίνες.
Η αγορά υποφέρει από την οικονομική κρίση, εμείς στο κέντρο αργοπεθαίνουμε και από το κοκτέιλ της παραβατικότητας. Ο διπλανός μας απασχολούσε 36 υπαλλήλους, τώρα έχει δύο. Εγώ είχα τέσσερις, τώρα κανέναν. Σε ένα δρόμο έκλεισαν οκτώ εμπορικά μέσα σε λίγο καιρό. Απ’ ό,τι φαίνεται, όμως, όλα γίνονται βάσει σχεδίου.
Από τον Σεπτέμβριο τα πράγματα αγριεύουν. Όταν θα μπαίνουν για πλιάτσικο στα μαγαζιά που θα σπάζουν μετά τις πορείες, οι έμποροι θα τους περιμένουν μέσα με καραμπίνες και θα χυθεί πολύ αίμα στην Αθήνα».
Οπως παρατηρεί με τη σειρά του ο κ. Κώστας Παγκράτης, ιδιοκτήτης καταστήματος με ρούχα και αξεσουάρ στην Ομόνοια, «μετά τον Μάιο που ήταν τραγικά τα πράγματα γιατί δεν υπήρχε μέρα που να μην υπήρχαν διαδηλώσεις, είχαμε μπει σε μια -τρόπος του λέγειν- λογική σειρά. Τώρα μας έκοψαν το τρένο μέχρι το τέλος του χρόνου. Αυτομάτως το 50% των πελατών περιορίζεται στη γειτονιά του και δεν μπαίνει στη διαδικασία να αλλάξει τρία μέσα για να φτάσει στο κέντρο για ψώνια.
Από άποψη παραβατικότητας ό,τι θέλεις βλέπεις. Το πρόβλημα είναι ότι δεν το βλέπει η Αστυνομία. Εδώ έχουμε φτιάξει φάκελο εμείς για τον καθένα από τους παραβάτες, οι αστυνομικοί δεν τους ξέρουν για να τους μαζέψουν;
Περνάνε από πάνω τους σχεδόν, τους κλωτσάνε, αλλά μέχρι εκεί. Μπορεί να αποτελεί εντολή από τα κεντρικά. Τι να πω;», προσθέτει με νόημα.
«Η ζωή τραβάει την ανηφόρα», σημειώνει χαρακτηριστικά ο κ. Κυριάκος, που διατηρεί κατάστημα με είδη λαϊκής τέχνης και δραστηριοποιείται στο κέντρο από το 1974. «Τα πράγματα βέβαια αλλάζουν όπως συμβαίνει παγκοσμίως, η κατανάλωση δεν σταματάει, όμως η πίτα σήμερα μοιράζεται σε περισσότερα κομμάτια.
Την ίδια στιγμή έξω από την πόρτα μας αυξάνονται τα πρεζάκια. Θα κλέψουν ό,τι βρουν. Όπως κάνει το πεινασμένο σκυλί. Το 1974 δεν υπήρχαν ξένοι, η Αθήνα είχε λιγότερο κόσμο, οπωσδήποτε όλα αυτά μετράνε.
Αστυνόμευση υπάρχει, αλλά δεν υπάρχει δικαιοσύνη. Τη μια στιγμή οι αστυνομικοί συλλαμβάνουν και την άλλη μέρα οι παραβάτες είναι πάλι έξω. Πώς να λυθεί το πρόβλημα έτσι;».
Ο κ. Γεράσιμος Δημουλάς εργάζεται τρία χρόνια ως υπάλληλος σε κατάστημα ΠΡΟ - ΠΟ. Ο ίδιος διαπιστώνει ότι όσο πλησιάζει κανείς προς το δημαρχείο, η αστυνόμευση αυξάνεται, κατά συνέπεια και το κατάστημα στο οποίο εργάζεται διατρέχει μικρότερο κίνδυνο.
«Ευτυχώς, δεν έχουμε πέσει ακόμα θύματα ληστείας αλλά και η αναδουλειά είναι πρόβλημα. Το κέντρο κλείνει πολύ συχνά. Οι πορείες επηρεάζουν άμεσα την έλευση της πελατείας. Όταν ακούει ο άλλος ότι το κέντρο είναι κλειστό δεν θα έρθει. Θα το αφήσει για άλλη μέρα. Ετσι το ταμείο μένει με ψιλά», σημειώνει κλείνοντας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου