Από καιρό προκαλούσαν τον Αντώνη Σαμαρά, μετά το «όχι» στο Μνημόνιο, με το ρητορικό ερώτημα:
- Εσείς τι προτείνετε; Αφού δεν υπάρχει άλλος δρόμος!
Κι εκείνος τους έδειξε ότι υπάρχει άλλος δρόμος και τους περιέγραψε αναλυτικά ΤΙ προτείνει, ΠΟΥ το στηρίζει, ΓΙΑΤΙ είναι διαφορετικός δρόμος, ΓΙΑΤΙ είναι καλύτερος δρόμος, ΤΙ πρέπει να γίνει, ΓΙΑΤΙ θα επιτύχει και σε ΠΟΣΟ χρόνο θα αποδώσει. Και το πιο σημαντικό, όλα μετρημένα, κοστολογημένα και με πλήρη αιτιολογημένο σχεδιασμό.
Και επήλθε βουβαμάρα…
Πολιτική αποδόμηση
της κυβέρνησης
Το Σχέδιο Σαμαρά περιέχει πολιτική εκτίμηση, θεωρητική βάση, κτίσιμο προγραμματισμού και στρατηγικό σχεδιασμό ενεργειών.
• Σε ό,τι αφορά την πολιτική εκτίμηση, εξηγεί πώς και γιατί ήταν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, τα σφάλματά της, τα λάθη και οι παραλείψεις της που ανάγκασαν την Ελλάδα να καταφύγει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Διότι παρέλαβε ένα πρόβλημα ελλείμματος, κοινό σε όλη την Ευρώπη (όμως οι άλλες χώρες δεν πήγαν στο ΔΝΤ…), και δημιούργησε κρίση δανεισμού, μοναδική στην Ευρωζώνη (γι' αυτό και έγινε απαραίτητη, τελικά, η προσφυγή στο ΔΝΤ).
Όλα αυτά έγιναν επί ΠΑΣΟΚ και από το ΠΑΣΟΚ:
Κυρίως εξηγήθηκε αναλυτικά πώς το έλλειμμα του 2009 διογκώθηκε το τελευταίο τρίμηνο από τη νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κατά 3,7 ποσοστιαίες μονάδες. Αλλιώς θα έκλεινε στο 9,8% του ΑΕΠ, όχι στο 13,6% όπου έκλεισε τελικά!
Και το χρέος θα ήταν οριακά μικρότερο.
Με αισθητά μικρότερο έλλειμμα και με ελαφρώς μικρότερο χρέος, η Ελλάδα θα ήταν πολύ πιο δύσκολο να «στοχοποιηθεί» από τους κερδοσκόπους στις διεθνείς αγορές. Άλλωστε –κι αυτό το έδειξε και διαγραμματικά η παρουσίαση Σαμαρά– τα spreads έφυγαν πολύ μετά τις εκλογές και πολλούς μήνες μετά την αποκάλυψη για διψήφιο έλλειμμα το 2009…
• Το δεύτερο τμήμα της εισήγησης Σαμαρά αφορά την τεκμηρίωση της άποψής του ότι το Μνημόνιο και τα μέτρα που περιέχει οδηγούν σε «φαύλο κύκλο ύφεσης», επίμονων ελλειμμάτων, περισσότερων μέτρων, ακόμα μεγαλύτερης ύφεσης, ακόμα πιο επίμονων ελλειμμάτων και τελικά πολύ μεγαλύτερου χρέους.
Εδώ δεν χρειάστηκε να… κουραστεί.
Απλώς παρέθεσε μερικές από τις δηλώσεις των πιο γνωστών και έγκυρων αναλυτών, ανάμεσα στους οποίους και νομπελίστες οικονομολόγοι, που όλοι τους συμφωνούν (αν και συχνά από διαφορετικές «σχολές σκέψης») ότι τα μέτρα του Μνημονίου δεν αποτελούν «λύση» στο πρόβλημα της Ελλάδας, αποτελούν μάλλον χειρότερο πρόβλημα…
Οι δύο συνιστώσες
του ελλείμματος
• Κι ύστερα μπήκε στο ίδιο το Σχέδιο της Νέας Δημοκρατίας, το οποίο έχει δύο καινοτομίες:
• Πρώτον χωρίζει το έλλειμμα σε δύο μέρη, το «διαρθρωτικό» και το «κυκλικό»:
Το διαρθρωτικό αντιμετωπίζεται με μέτρα όπως αυτά που ήδη λαμβάνονται (περιστολής των δημοσίων δαπανών και αύξησης των δημοσίων εσόδων). Αλλά πιο ήπια. Γιατί το διαρθρωτικό έλλειμμα είναι γύρω στο 6,7%, ενώ το κυκλικό είναι το (υπόλοιπο) 3,2%...
Για να αντιμετωπιστεί διαρθρωτικό έλλειμμα 6,7% αρκούν τα μέτρα που ήδη ελήφθησαν. Δεν χρειάζονται άλλα! Οπότε όλα αυτά που εμπεριέχονται στο Μνημόνιο, τα πρόσθετα για το 2011, για το 2012, το 2013 και 2014, είναι περιττά. Κάτι παραπάνω από περιττά. Είναι επιζήμια… Δημιουργούν παραπανίσια ύφεση, η οποία τροφοδοτεί και μεγαλώνει το άλλο μέρος του ελλείμματος, το «κυκλικό».
Έτσι με τα Μνημόνιο μειώνεται το έλλειμμα από τη μια «συνιστώσα» του (το «διαρθρωτικό») αλλά μεγαλώνει από την άλλη (το «κυκλικό»). Οπότε χρειάζεται να σταματήσουν τα πρόσθετα μέτρα του Μνημονίου από δω και μπρος και να υπάρξουν άλλου είδους μέτρα τόνωσης της αγοράς, ώστε να καταπολεμηθεί το κυκλικό έλλειμμα. Και να εκμηδενιστεί το συνολικό έλλειμμα.
Το σχέδιο της ΝΔ παρουσιάζει τέτοια αντισταθμιστικά μέτρα, που χρειάζονται για να εκμηδενιστεί το κυκλικό μέσα σε μία διετία…
Έτσι, με πολύ λιγότερες ωδίνες θα εκμηδενιστεί και το διαρθρωτικό και το κυκλικό έλλειμμα. Δεν θα τροφοδοτεί η «συμπίεση» του ενός την αύξηση του άλλου…
Αξιοποίηση της δημόσιας
περιουσίας και δημόσιο χρέος
• Κι ύστερα έρχεται η άλλη καινοτομία του σχεδίου. Δεν αναφέρεται μόνο στην περικοπή του ελλείμματος, αλλά χτυπά απευθείας και το δημόσιο χρέος: Με αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας…
Ή μάλλον πολύ μικρού μέρους της γνωστής ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου. Ή μάλλον μικρού μέρους της «εμπορεύσιμης» από τη γνωστή. Που αφορά ακίνητα που σήμερα απαξιώνονται, καταπατώνται ή «κάθονται». Και δεν αποδίδουν τίποτε στο Δημόσιο.
Ένα τμήμα αυτών θα αξιοποιηθεί χωρίς να απολεσθεί η κυριότητα –με επιχειρηματικές συμπράξεις του δημοσίου με τον ιδιωτικό τομέα (ΣΔΙΤ), leasing κ.λπ.– αποφέροντας σημαντικά έσοδα στο κρατικό ταμείο ετησίως (μέχρι 5 δισεκατομμύρια κατά μετριοπαθείς υπολογισμούς, μόνο που αυτό θα απαιτήσει κάποιον χρόνο).
Ένα ακόμα πιο μικρό μέρος μπορεί να «αξιοποιηθεί εμπορικά», δηλαδή να πουληθεί. Μόνο που δεν θα πρόκειται για τα «ασημικά», αλλά για περιουσιακά στοιχεία που σήμερα απαξιώνονται. Και η αντικειμενική αξία αυτών των «εμπορεύσιμων» ακινήτων μπορεί να φτάνει αρκετές δεκάδες δισεκατομμύρια.
• Στο ερώτημα πώς θα πιαστεί τέτοια τιμή για παρατημένα ακίνητα, η απάντηση είναι ότι δεν θα πουλήσει το κράτος «οικοπεδάκια», αλλά θα αναπτύξει το real estate development. Που επιτρέπει στο Δημόσιο να οικειοποιηθεί μεγάλο μέρος των υπεραξιών της περιουσίας του. Όχι να τις χαρίζει σε τρίτους…
• Στο ερώτημα πώς είναι δυνατό να πουληθούν τέτοιας αξίας ακίνητα μέσα σε δύο χρόνια, η απάντηση είναι ότι δεν θα πουληθούν αμέσως. Αλλά εφόσον καθαριστούν από νομικές «εκκρεμότητες» (με τη μέθοδο που ακολουθήθηκε πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες), ένα μέρος της αξίας τους μπορεί να προ-χρηματοδοτηθεί από μεγάλες τράπεζες του εξωτερικού με ενυπόθηκα δάνεια. • Στο ερώτημα ποιος θα δανείσει την Ελλάδα τέτοια εποχή, η απάντηση είναι ότι δεν πρόκειται για δημόσιο δανεισμό, αλλά για ενυπόθηκα δάνεια ελάχιστου ρίσκου. Και οι διεθνείς τράπεζες σήμερα «ψάχνουν με το φανάρι» τοποθετήσεις ελάχιστου ρίσκου. Και επειδή είναι ενυπόθηκα, δεν καταγράφονται στο δημόσιο χρέος. Κι ύστερα από 4-5 χρόνια, όταν θα πουληθούν τελικά, το Δημόσιο θα εισπράξει το αντίτιμο και θα ξεχρεώσει την προχρηματοδότηση στις τράπεζες. Και θα περισσέψουν και χρήματα για να μειώσει κι άλλο το χρέος. Έτσι με την προχρηματοδότηση θα μειωθεί αισθητά το υφιστάμενο χρέος (μέχρι 10%), θα καλυφθούν και τα τρέχοντα ελλείμματα για έναν χρόνο περίπου, κι ύστερα από την πώληση θα εξοφληθεί η προχρηματοδότηση και θα μειωθεί το χρέος κι άλλο. Στο μεταξύ η επενδυτική αξιοποίηση των υπολοίπων ακινήτων μέσα από ΣΔΙΤ, leasing κ.λπ. θα παράγει ανάπτυξη, θέσεις εργασίας, δημόσια έσοδα κ.λπ. Συνολικός σχεδιασμός και έξοδος από Μνημόνιο Σε δύο χρόνια μπορεί να έχει βγει από το ΔΝΤ και σε τέσσερα χρόνια να έχει αισθητά μειωμένο χρέος (κάτω από το 100% αντί για πάνω από 140% όπως εναλλακτικά προβλέπει το Μνημόνιο!), μηδενικό έλλειμμα και μεγάλα πρωτογενή πλεονάσματα που θα «ρουφάνε» κι άλλο χρέος τα επόμενα χρόνια. Τέλος, μόλις αποκτήσει πρωτογενή πλεονάσματα και ικανή ρευστότητα (στο τέλος της πρώτης διετίας), η Ελλάδα μπορεί να πάψει να εξαρτάται από τον μηχανισμό στήριξης και να απαλλαγεί από τους όρους και τους περιορισμούς του Μνημόνιου (αφού δεν θα έχει πια ανάγκη τη χρηματοδότησή του). Όχι για να κάνει πάλι δημοσιονομική χαλάρωση και «παροχές». Αλλά για να μειώσει δραστικά τους φορολογικούς συντελεστές. Που είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να υπάρξει ανάπτυξη. Διαφορετικό μείγμα • Έτσι προκύπτει το διαφορετικό - πολύ διαφορετικό μείγμα Πολιτικής: - Όχι άλλα περιοριστικά μέτρα (όπως προβλέπει το Μνημόνιο), αυτά που πάρθηκαν αρκούν για να εκμηδενιστεί το διαρθρωτικό έλλειμμα. • Ελαφρά διόρθωση στα υπάρχοντα, αλλά όχι καινούργια. • Αντισταθμιστικά μέτρα τόνωσης της αγοράς, για να μειωθεί το κυκλικό έλλειμμα. • Πρόσθετα αντισταθμιστικά, για να αντιμετωπιστεί η πρόσθετη ύφεση που θα έχει προκύψει. • Επανορθωτικά (αποκατάσταση των χαμηλών συντάξεων) και εναλλακτικοί πόροι για να καλυφθεί η πρόσθετη δαπάνη). • Μέτρα για την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας με προχρηματοδότηση, όπου θα υπάρξει πρόβλεψη για πωλήσεις δημοσίων ακινήτων. Ώστε να μειωθεί άμεσα το υφιστάμενο χρέος και να βρεθεί η απαραίτητη ρευστότητα για να απαλλαγούμε από τους όρους του Μνημονίου. • Αναπτυξιακά μέτρα, ώστε να επιταχυνθεί η ανάπτυξη, κυρίως με περικοπές φόρων. Πράγμα που προϋποθέτει, όμως, έξοδο από το Μνημόνιο. Πρόκειται, όντως, για εντελώς διαφορετικό μείγμα. Η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη πλέον είτε να προσπαθήσει να το «αποδομήσει» είτε να το αγνοήσει. Είναι βέβαιο ότι δεν μπορεί να κάνει το δεύτερο – να το αγνοήσει. Κι αν προσπαθήσει να κάνει το πρώτο –να το αποδομήσει– από το επιτελείο της ΝΔ υποστηρίζουν ότι της επιφυλάσσουν μεγαλύτερες «εκπλήξεις»… Το κύριο μειονέκτημα του σχεδίου της ΝΔ είναι το ίδιο το… πλεονέκτημά του: Είναι τόσο ολοκληρωμένο, που είναι βέβαιο ότι λίγοι μπορούν να το κατανοήσουν στις λεπτομέρειές του. Στο επιτελείο της ΝΔ υποστηρίζουν ότι αρκεί να καταλάβει ο κόσμος ότι η ΝΔ έχει σχέδιο που είναι πολύ διαφορετικό, αποτελεσματικότερο και ηπιότερο ταυτόχρονα, για να δημιουργηθεί στη συνείδηση του κόσμου η απαραίτητη αντιστροφή. Που αλλάζει τις τάσεις του εκλογικού σώματος... Άλλωστε οι επόμενοι μήνες δεν προοιωνίζονται ευχάριστοι για την κυβέρνηση. Και αν δημιουργηθεί η πεποίθηση ότι η αξιωματική αντιπολίτευση έχει εναλλακτικό και καλύτερο σχέδιο, αυτό αρκεί για να δημιουργήσει ισχυρή δυναμική ανατροπής από μόνο του. Εν πάση περιπτώσει ο Σαμαράς πρότεινε σχέδιο. Δεν ενέδωσε στον πειρασμό να φωνάξει «λεφτά υπάρχουν»… | |||
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου