Για μια ακόμη φορά, οι Τούρκοι δοκιμάζουν τις αντοχές μας.

Για μια ακόμη φορά, οι Τούρκοι δοκιμάζουν τις αντοχές μας. Οι παραβάσεις και παραβιάσεις στον εναέριο χώρο του Αιγαίου έχουν γίνει καθεστώς.

Ο τουρκικός στόλος περιοδεύει τη Μεσόγειο και κάνει ασκήσεις με τους Αλβανούς στο Ιόνιο. Είχαμε υπερπτήσεις σε ελληνικά νησιά. Είχαμε παρενοχλήσεις ελληνικών και ευρωπαϊκών αεροσκαφών που εκτελούσαν περιπολίες αστυνομεύσεως.Είχαμε τουρκικά πλοία να κάνουν «αβλαβείς» διελεύσεις σχεδόν μέχρι το Σούνιο. Και πάντα επικρέμεται η απειλή μιας εμπλοκής κατά τη διάρκεια επιχειρήσεων ερεύνης-διασώσεως στα διεθνή ύδατα που καλύπτονται από το FIR Αθηνών.

Την εβδομάδα που πέρασε είχαμε το υδρογραφικό «Τσεσμέ». Το οποίο δεν βγήκε στο Αιγαίο για να ψάξει για πετρέλαιο. Το πλοίο δεν έχει τέτοιες δυνατότητες. Βγήκε για να προκαλέσει και να δημιουργήσει εντάσεις. Βγήκε για να δώσει, άλλη μια ευκαιρία στους νέο-οθωμανιστές της Αγκύρας να σταθμίσουν τις αντοχές και τις αντιδράσεις μας.

Έχουμε ένα τέτοιο περιστατικό σχεδόν ανά δεκαετία. Είχαμε στη δεκαετία του '70 το «Χόρα». Που τότε τουλάχιστον ακούσθηκε έστω από την αντιπολίτευση (έστω και δημαγωγικά) η προτροπή «Βυθίσατε το Χόρα». Στην κρίση του '87, η έξοδος του «Σισμίκ» μας έφερε στα πρόθυρα του πολέμου. Ήταν όμως τότε η τελευταία φορά που μια κλιμακούμενη κρίση αντιμετωπίσθηκε με επιτυχία. Η έξοδος του ελληνικού στόλου και η επίδειξη αποφασιστικότητας υποχρέωσε τους Τούρκους σε άμεση αναδίπλωση.
Όμως κανένας δεν έκανε τον κόπο να καταγράψει τα γεγονότα και να γίνουν οι δέουσες αναλύσεις από τα κέντρα εξασκήσεως τακτικής των Ενόπλων Δυνάμεων, ώστε να σταθμισθούν οι αντιδράσεις των Τούρκων και να ερμηνευθεί η λογική πίσω από την μεθοδολογία και τις κινήσεις τους. Έτσι αφήσαμε να γίνουν τα Ίμια και από τότε παραμένουμε παθητικοί θεατές προκλήσεων που πυκνώνουν καθημερινά.
Στην ουσία έχουμε αφήσει στους Τούρκους την πρωτοβουλία των κινήσεων και απλώς ακολουθούμε χωρίς να είναι κάν βέβαιο ότι έχουμε σχεδιασμούς για τις δυνητικές περιπτώσεις κλιμακώσεων. Πρέπει να θεωρούμε απολύτως βέβαιο, ότι σε πάρα πολλές περιπτώσεις, οι ίδιοι οι Τούρκοι μένουν άναυδοι προ του ανερματίστου των αντιδράσεών μας, καθώς δυσκολεύονται να πιστέψουν ότι οι κινήσεις μας γίνονται τόσο πρόχειρα και απροετοίμαστα.
Πλέον όμως φαίνεται ότι απλώς διασκεδάζουν, κυρίως με τον τρόπο με τον οποίο τα ελληνικά ΜΜΕ παρουσιάζουν την κατάσταση. Οι ίδιοι οι οποίοι καταφέρονται κατά των αμυντικών δαπανών, που ζητούν την εξάλειψη της στρατιωτικής θητείας, που επικροτούν τα μέτρα που υποβιβάζουν συστηματικά το ηθικό του στρατεύματος, είναι οι ίδιοι που μυξοκλαίνε απέναντι στις κινήσεις της Τουρκίας.
Λες και θέλουν με αυτόν τον τρόπο να προκαλέσουν περισσότερη σύγχυση στην παραπαίουσα κοινωνία μας. Έχουμε όμως λησμονήσει το μάθημα του 1987. Ότι οι Τούρκοι καταλαβαίνουν μόνον τη γλώσσα της ισχύος. Παγώνουν στην πρώτη επίδειξη αποφασιστικότητας των Ενόπλων Δυνάμεών μας. Μόνο που έχουμε πολλά χρόνια να προβούμε σε τέτοιες ενέργειες.
Απεναντίας αφήνουμε τον Ερντογάν να συμπεριφέρεται σαν συνεχιστής του χαλιφάτου και τον φέρνουμε και στην Αθήνα προσποιούμενοι πως όλα είναι καλά και ότι μια εποχή φιλίας και συνεργασίας ανατέλλει εκατέρωθεν του Αιγαίου.Έτσι όμως τους αφήνουμε περιθώρια να μας προκαλούν. Έτσι βλέπουμε το θράσος τους να κλιμακώνεται. Όταν το υδρογραφικό τους κινείται στην περιοχή της υφαλοκρηπίδας μας δεν αρκεί να επιτηρείται από ένα περιπολικό.
Κάποιες κινήσεις θα έπρεπε να γίνονται έστω προληπτικώς. Και ολόκληρο το αμυντικό σύστημα θα πρέπει να είναι καταφανώς σε ετοιμότητα. Έστω για το θεαθήναι. Γιατί έχει αποδειχθή πως ακόμη και αυτό αρκεί για να αποθαρρύνει τους Τούρκους και να τους υποχρεώσει να αναστείλουν την προκλητική τους δράση.
Ευθ. Π. Πέτρου