Ο Ολυμπιακός έφτασε εδώ που έφτασε λόγω αλαζονείας. Και η αλαζονεία πληρώνεται, δεν πληρώνει.
Αλαζονεία από την αρχή της σεζόν ότι το πρωτάθλημα το έχουμε σίγουρο, αφού οι άλλοι παίζουν με στόπερ τον Καντέ.
Αλαζονεία από το ξεκίνημα όταν η ομάδα μπήκε στις διοργανώσεις χωρίς αριστερό εξτρέμ.
Αλαζονεία όταν έρχονταν οι νίκες με τους μισούς παίκτες τραυματίες.
Αλαζονεία ότι θα είναι το πιο εύκολο πρωτάθλημα όταν θα γύριζαν οι τραυματίες.
Αλαζονεία ότι το Αεκάκι θα το πάρουμε με δέκα μέρες ρεπό.
Αλαζονεία ακόμη και τώρα. Ότι η διαφορά καλύπτεται επειδή γύρισε ο Κόκκαλης, επειδή έφυγε ο Ζίκο, επειδή ο Μπόσκο είναι αήττητος, επειδή οι παίκτες θα τα δώσουν όλα, επειδή γκέλαραν οι άλλοι στο Χαριλάου.
Αλαζονεία ακόμη και τώρα, ότι ο ΠΑΟΚ θα χάσει με κάτω τα χέρια επειδή ξαφνικά έτσι το αποφασίσαμε. Ότι μία «ομάδα» που στα τρία προηγούμενα παιχνίδια της (ΑΕΚ, Λάρισα, Καβάλα) έμπαινε στην αντίπαλη περιοχή με αίτηση και χαρτόσημο, θα γινόταν ξαφνικά πάλι ομάδα.
Τελικά δεν έγινε πάλι ομάδα, διότι με τα λόγια και τα πατριωτικά εμβατήρια δεν γίνεσαι μέσα σε λίγες μέρες πάλι ομάδα. Και συνέβη το πρωτοφανές στην ιστορία του νέου Καραϊσκάκη, να κάνει ο αντίπαλος (που ήταν ομάδα γιατί έχει τρία χρόνια τον ίδιο προπονητή, έστω και αυτόν τον λούζερ) πιο πολλές τελικές προσπάθειες από τον «επαναστατημένο» και «αλλαγμένο» Ολυμπιακό.
Να έχει ο ΠΑΟΚ ένα γκολ, ένα χαμένο τετ-α-τετ και δύο δοκάρια, έναντι τριών μακρινών σουτ του Ολυμπιακού σε όλο το παιχνίδι.
Πιο κάτω δεν υπάρχει. Θα πουν κάποιοι ότι υπάρχει, να μη βγει δηλαδή ο Ολυμπιακός ούτε στο Τσάμπιονς Λιγκ. Επιμένω: Πιο κάτω δεν υπάρχει. Αποκλείεται στο μέλλον ο Ολυμπιακός να παίξει χειρότερα απέναντι σε ελληνικές ομάδες από ότι παίζει αυτές τις τελευταίες εβδομάδες.
Τη δεύτερη θέση για το Τσάμπιονς Λιγκ μπορεί να την πάρει, αυτό είναι το εύκολο. Σε δυο-τρεις μέρες, μπορεί κάποιοι να πουν ότι δεν έχει χάσει ακόμη το πρωτάθλημα γιατί οι οκτώ βαθμοί…καλύπτονται.
Το δύσκολο είναι να ξαναγίνει ο Ολυμπιακός ομάδα, να αποκτήσει ξανά τα βασικά στοιχεία που χρειάζονται για να λέγεται ομάδα και σιγά σιγά να διεκδικήσει ξανά τη νοοτροπία που είχε όλα τα προηγούμενα χρόνια μέσα στο γήπεδο.
Το ότι φταίει πρώτος απ’ όλους ο Κόκκαλης δεν χρειάζεται ανάλυση, ακόμη και γι΄αυτά που δεν φταίει. Μπορεί πολλοί να αισθάνονται ότι είναι άδικο και ισοπεδωτικό να στιγματίζεται από μία σεζόν κακών χειρισμών και μαζεμένων λαθών, αλλά το πιο άδικο και ψυχικά ισοπεδωτικό για όλους μας είναι να βλέπουμε αυτήν την εικόνα ανημποριάς μέσα στα γήπεδα από τον Ολυμπιακό του 2010. Κάθε Κυριακή, σε κάθε αγώνα, με κάθε αντίπαλο.
Η καταστροφή και τα αναθέματα είναι το πιο εύκολο. Η προσπάθεια (χωρίς πια αλαζονικές συμπεριφορές) να ξαναγίνει ο Ολυμπιακός ομάδα πρέπει να ξεκινήσει από…χθες. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος, ο κόσμος του Ολυμπιακού μπορεί να αντέξει ένα χαμένο πρωτάθλημα, δεν μπορεί να αντέξει να έχει τόσο κακή και ανήμπορη ομάδα.
Χρήστος Μεγγλίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου