Είμαστε καχύποπτοι. Ηταν άραγε τυχαία η πρόγνωση του υπουργού Εργασίας για την ανεργία; Ο κ. Ανδρέας Λοβέρδος τρομοκράτησε το πανελλήνιο λέγοντας ότι του χρόνου ένας στους πέντε θα ξεμείνει από δουλειά.
Αφησε να κυλήσει μία εβδομάδα και μετά παρουσίασε το νομοσχέδιο για τις ευέλικτες σχέσεις εργασίας. Τι αντίκτυπο έχουν αυτά στην καθημερινότητα, ας πούμε, μιας κοπέλας που δουλεύει σε τυροπιτάδικο; Στο άκουσμα των δυσοίωνων εξελίξεων, προφανώς σταυροκοπήθηκε. Να έχει τη δουλίτσα της διότι χωρίς τα 700 ευρώ δεν θα έχει να φάει (παρ΄ εκτός από τις τυρόπιτες του καταστήματος).
Οταν λοιπόν ο μαγαζάτορας επιβάλει το δεκάωρο, το μόνο που θα σκεφτεί η εν λόγω κοπέλα είναι να φιλήσει τα χέρια του. Δεν θα διαπραγματευτεί το άκαμπτο οκτάωρο όταν τρέμει το φυλλοκάρδι της.
Προκύπτει κανένα καλό για τους εργαζομένους από τις προτάσεις Λοβέρδου; Ασφαλώς. Οσοι δουλεύουν Σάββατο θα παίρνουν διπλό μεροκάματο, όπως ισχύει και τις Κυριακές. Κατά τα άλλα ο υπουργός απλώς νομιμοποιεί πρακτικές που υποβαθμίζουν τη δουλειά σε χόμπι. Λαμβάνει υπόψη την ιστορική συγκυρία: αν δεν στηρίξει τους εργοδότες, πολλές επιχειρήσεις θα κλείσουν. Ετσι λοιπόν νομιμοποιείται το σκλαβοπάζαρο, ήτοι η ενοικίαση ανθρώπων.
Οποιος δεν θέλει μπελάδες με προσλήψεις απευθύνεται στον διακινητή εργαζομένων και δίνει πακέτα παραγωγής, πακέτα υπηρεσιών.
Ετσι καλύπτονται τράπεζες, δημόσιες υπηρεσίες, μεγάλες εταιρείες, που δουλεύουν με δανεικό προσωπικό. Το νομοσχέδιο βάζει ρήτρα: οι σκλάβοι θα αμείβονται όπως και οι εργαζόμενοι του έμμεσου εργοδότη. Θα έχουν ΙΚΑ και όλα τα παρελκόμενα. Θα έχουν τα ίδια ωράρια. Αφελές ερώτημα: Τι κέρδος θα έχουν οι μεσάζοντες; Αν ο κ. Λοβέρδος προτίθεται να τους χτυπήσει έτσι, πλαγιομετωπικά, απορούμε: Γιατί δεν τους καταργεί μια και καλή;
Μία ακόμη πρόταση τίθεται εν αμφιβόλω. Οταν ο εργοδότης περιορίζει τη δραστηριότητά του, θα μπορεί να επιβάλει εκ περιτροπής απασχόληση αντί να καταγγείλει τη σύμβαση εργασίας. Εν ολίγοις μπορεί να φάει τα λεφτά της αποζημίωσης των απολυμένων. Αντί να τους διώξει, τους υποχρεώνει τη μία ημέρα να δουλεύουν και την άλλη να κάθονται. Αναλόγως μειώνονται και οι αποδοχές.
Η πρακτική αυτή ήδη εφαρμόζεται σε ορισμένους κλάδους, όπως σε αυτόν του μετάλλου, όπου είναι διαδεδομένο το τετραήμερο. Είκοσι πέντε μεγάλες επιχειρήσεις έχουν υιοθετήσει αυτό το εργασιακό μοντέλο. Οι τσέπες των βιομηχάνων φουσκώνουν, οι εργάτες ψωμολυσσάνε και η σοσιαλιστική κυβέρνηση έρχεται να υποστηρίξει την εκ περιτροπής εργασία και να συμβάλει στη διάδοσή της. Ας μην αρχίσουν τις συγκρίσεις, ότι τάχα μου και στη Γερμανία ή στην Ολλανδία γίνονται τα ίδια σε κλάδους που είναι σε κρίση ή σε επιχειρήσεις που βλέπουν τον τζίρο να μειώνεται κατά 30%.
Στα σοβαρά κράτη επιδοτείται η πέμπτη ημέρα εργασίας και οι ρυθμίσεις αφορούν όσους βλέπουν τον κύκλο εργασιών να συρρικνώνεται. Στα καθ΄ ημάς προχωρούν σε περικοπές ελεύθερα κι ωραία ακόμη και υγιείς επιχειρήσεις. Η δε επιδότηση (κρίνοντας από παραδείγματα της κλωστοϋφαντουργίας) πάει υπέρ ανεγέρσεως επαύλεων.
Ας επανέλθουμε στο παράδειγμα της κοπέλας στο τυροπιτάδικο. Αν δουλεύει οκτάωρο, ο εργοδότης μπορεί να σπάσει τη βάρδια σε δύο κομμάτια. Θα πάει σαν άνθρωπος να κάνει τη σιέστα της και το απόγευμα ξανά στο πόστο. Δηλαδή θα είναι όλη μέρα στο πόδι. Και τι να κάνει, να ζητήσει μειωμένη εργασία; Για όσους δουλεύουν parttime δεν επιτρέπεται το σπαστό ωράριο.
Για να αντεπεξέλθει στη σκληρότητα, η εν λόγω κοπέλα είχε βάλει στον τοίχο μια καρτ ποστάλ από το χωριό της. Ο μήνας των διακοπών λειτουργούσε σαν φάρμακο νηπενθές. Πάνε και οι διακοπές, κόβονται. Ο μαγαζάτορας δεν είναι υποχρεωμένος να δώσει την άδεια σερί. Μπορεί να τη σπάσει σε δεκαήμερα. Το μόνο που δεν προβλέπεται με το νομοσχέδιο είναι κάτι ανάλογο με το κατ΄ εξοχήν φεουδαρχικό δικαίωμα: Η εργαζόμενη να περνά την πρώτη νύχτα του γάμου της με το αφεντικό αντί του συζύγου της.
ΤΟ ΒΗΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου