25.01.2010, 19:42 |
Εφόσον η εξόντωση των Πολωνών κατοίκων των κατεχομένων από τους χιτλερικούς εδαφών ήταν ένα από τα πιό τερατώδη εγκλήματα του Μπαντέρα και του ιδρυμένου απ΄αυτόν το 1942 Ουκρανικού Αντάρτικου Στρατού. Ακολουθεί η άποψη γι΄αυτό το θέμα του διδάκτορα των ιστορικών επιστημών Πιότρ Ισκεντέροφ.
Δεν μπορούμε να αμφιβάλλουμε ότι ο Βίκτορ Γιούσσενκο - και τα 5 χρόνια της προεδρίας του οποίου πέρασαν υπό αντιρωσικές σημαίες - και με το Διάταγμά του για την «ηρωοποίηση» του συνεργού των ναζί και δημίου Μπαντέρα στόχευε τη Ρωσία. Η λογική του είναι απλή: ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου. Πολύ περισσότερο που η ίδια η Ουκρανία, παρόλες τις προσπάθειες των ντόπιων ιστορικών, δεν μπορεί να καυχηθεί για πλούσια εθνική ιστορία έξω από τον κοινό με τη Ρωσία ιστορικο-πολιτιστικό χώρο. Εφόσον δεν έχει στην ουκρανική κρατικότητα τέτοιες βαθιές και διακλαδωμένες ρίζες όπως, λόγου χάριν, η ρωσική και ακόμα και η πολωνική!
Εννοείται ότι ο Βίκτορ Γιούσσενκο δεν μπορεί να χαρεί γι΄αυτή την κατάσταση. Όμως αντί να οικοδομεί εθνική ιδεολογία στη βάση των ιδεών της αμοιβαιότητας και της στενής σύνδεσης των τυχών του ουκρανικού και του ρωσικού (και παράλληλα και του λευκορωσικού και του πολωνικού λαού), αυτός στο μέτρο των δυνάμεων του άρχισε να ανυψώνει οποιονδήποτε Ουκρανό ιστορικό παράγοντα, με το μόνο όρο τα «κατορθώματα» του να έχουν αντιρωσικό χαρακτήρα. Γι΄αυτό άρχισαν να εμφανίζονται στο εικονοστάσι της ουκρανικής κρατικότητας τέτοιοι «ήρωες», όπως οι γκέτμαν Βυγκόβσκι και Μαζέπα, ένας από τους ιδρυτές του λεγόμενου Ουκρανικού Αντάρτικου Στρατού Ρομάν Σουχέβιτς και, τέλος, ο ίδιος ο Στεπάν Μπαντέρα.
Όμως αυτή τη φορά ο Βίκτορ Γιούσσενκο των ισρκν κουταμοτα, που το παράκανε. Στοχεύοντας στους Ρώσους, κτύπησε τους συμμάχους του Πολωνούς. Αφού ακριβώς η αντιπολωνικές «εθνικές εκκαθαρίσεις» αποτελούσαν την ουσία της δραστηριότητας του Στεπάν Μπαντέρα και των τμημάτων του Στρατού του στη Δ. Ουκρανία το 1943. Τότε σύμφωνα με διάφορες εκτιμήσεις είχαν σκοτωθεί 120 έως 200 χιλ. ειρηνικοί Πολωνοί και Εβραίοι. Ο Διευθυντής του Ιδρύματος αποτελεσματικής πολιτικής Κιρίλλ Τανέεφ λέει σχετικά:
Αυτά τα γεγονότα είναι φοβερά και αρνητικά στις πολωνο-ουκρανικές σχέσεις. Το πρόβλημα συνίσταται στο ότι η επίσημη Πολωνία θεωρεί τον Βίκτορ Γιούσσενκο ως «απερχόμενο πρόσωπο». Γι΄αυτό δεν κάνει διάβημα στο επίπεδο του Υπουργείου Εξωτερικών της. Ο Γιούσσενκο γι΄αυτήν, όπως λένε συνήθως οι αμερικανοί πολιτικοί, είναι «κουτσή πάπια». Εγώ θα έλεγα ακόμα «χωρίς φτερά!
Ο Βίκτορ Γιούσσενκο ήξερε ότι αποτίει φόρο τιμής σε άνθρωπο, καταδικασμένο στην προπολεμική Πολωνία σε θανατική ποινή για τη συμμετοχή του στο φόνο του υπουργού Εσωτερικών της Πολωνίας Μπρονισλάβ Περάτσκι, άνθρωπο, που συνεργαζόταν ενεργά με τους ναζί, δημιουργό ιδεολογίας και στρατιωτικοποιημένων τμημάτων, που πολεμούσαν εναντίον των πολιτών και του πολωνικού κράτους» - δίκαια επισημάνει με οργή ένας από τους διάσημους Πολωνούς πολιτικούς, ο πρώην πρωθυπουργός Λέσεκ Μίλλερ. Και ακόμα και ο υπουργός του Γραφείου του Πρόεδρου Λεχ Κατσίνσκι (μεγάλου φίλου του Γιούσσενκο) Μάριους Γκαντζλικ αναγκάστηκε να αντιδράσει στην ηρωοποίηση του οργανωτή της γενοκτονίας των Πολωνών ως ακολούθως:υπολογίζαμε σε μεγαλύτερη λεπτότητα από μέρους των ουκρανών εταίρων μας» - αναφέρεται στη δήλωση του. Βέβαια, στη Ρωσία σε τέτοια λεπτότητα του κ. Γιούσσενκο κανείς εδώ και πολύ καιρό δεν υπολογίζει. Ο δε Λέσεκ Μίλλερ χωρίς ενδοιασμούς χαρακτήρισε το Διάταγμα του Βίκτορ Γιούσσενκο και την ήττα του στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών στην Ουκρανία ως «συμβολική κηδεία της ανατολικής πολιτικής του Πρόεδρου Λεχ Κατσίνσκι»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου