Εισαγγελείς και μπουμπούκια

Ο Αντώνης Καρπετόπουλος αρθρογραφεί στη SPORTDAY για τους εισαγγελείς που ζήτησε η διοίκηση του ΠΑΟΚ στο Καραϊσκάκη.

Ρώτησα κάποιον στον Ολυμπιακού πώς βλέπουν το αίτημα του ΠΑΟΚ να υπάρξουν τρεις εισαγγελείς στον αγώνα της Κυριακής στο Καραϊσκάκη.

«Από τη μεριά μας δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα», μου είπε. «Μπορούν να έρθουν και τρεις και τέσσερις και δέκα. Ας προσέξουν μόνο στον ΠΑΟΚ, γιατί αν φέρουν μαζί τους κάποιους από αυτούς που είχαν φέρει την προηγούμενη φορά, παρουσιάζοντάς τους ως επίσημους, θα μπλέξουν οι άνθρωποι χωρίς λόγο!

Οι συγκεκριμένοι έτσι και τρακάρουν με εισαγγελείς βλέπω να το βάζουν στα πόδια και να γυρνάνε στη Θεσσαλονίκη τρέχοντας».
Αν είναι έτσι, ελπίζω στον ΠΑΟΚ να διευκρίνισαν στους εισαγγελείς ότι τους ζητάνε να έρθουν στο Καραϊσκάκη, αλλά για τους άλλους!

Διαφορετικά σταθμά

Δείτε γιατί είναι πάντα πρόβλημα να γίνει μια σοβαρή συζήτηση στην Ελλάδα για την αντιμετώπιση της βίας στα γήπεδα. Χθες τιμωρήθηκαν με μία αγωνιστική κεκλεισμένων των θυρών και 70.000 ευρώ πρόστιμο (δηλαδή με την ίδια ακριβώς τιμωρία) ο διπλά υπότροπος Ολυμπιακός, ο Αρης και ο ΠΑΣ, οι οπαδοί των οποίων δεν είχαν κάνει προηγουμένως απολύτως τίποτα.

Ο Ολυμπιακός είχε τιμωρηθεί για τη συμπεριφορά οπαδών του και για το ματς με τον Ατρόμητο, στο οποίο υπήρξαν σύρραξη με τους οπαδούς των γηπεδούχων και την Αστυνομία και ολιγόλεπτη διακοπή, και φυσικά για το ντέρμπι, μολονότι τότε δεν είχαν γίνει επεισόδια εντός του γηπέδου. Ο Αρης και ο ΠΑΣ Γιάννινα δεν είχαν μέχρι τώρα ούτε κλήση σε απολογία για βιαιότητες οπαδών: μάλιστα οι οπαδοί του ΠΑΣ είχαν πέσει και θύματα βιαιοπραγιών στο ΟΑΚΑ, όταν είχαν δεχτεί μαζική επίθεση από τους οπαδούς του ΠΑΟ!

Πώς γίνεται όλες αυτές οι ομάδες να αντιμετωπίζουν το ίδιο ακριβώς κατηγορητήριο και να τιμωρούνται τελικά με τον ίδιο τρόπο; Και πώς είναι δυνατόν δύο εβδομάδες πριν, στο ματς του ΠΑΟ με τον ΠΑΣ, να πέφτει ξύλο στις εξέδρες και να υπάρχουν άλλες ποινές και άλλες αποφάσεις; Αλλαξε ο νόμος το τελευταίο δεκαπενθήμερο; Δεν μου προκύπτει.

Καταλαβαίνω ότι αυτού του είδους οι αποφάσεις υπαγορεύονται κατά κάποιον τρόπο κι από το δημόσιο αίσθημα. Δεν είναι δυνατόν να τη γλιτώσει κανείς σε μια Κυριακή που τα βίαια επεισόδια αυξήθηκαν. Η ζοφερότητα των εικόνων και η έξαρση των περιστατικών οδήγησαν τους αθλητικούς δικαστές στο να επιβάλλουν ξαφνικά τόσο σκληρές ποινές σε όλους τους κατηγορούμενους, όμως η δική μου ερώτηση είναι αν αυτό αποκαλείται τελικά δικαιοσύνη.

Το μεγάλο πρόβλημα στην εφαρμογή του αθλητικού νόμου είναι ο διαφορετικός τρόπος στην αντιμετώπιση των ίδιων περίπου περιστατικών. Πέρυσι π.χ. έπεφτε πολύ ξύλο και δεν υπήρχαν τιμωρίες έδρας. Φέτος επανήρθαν οι τιμωρίες έδρας, αλλά για να εφαρμοστούν έπρεπε να φτάσουμε να δούμε ακρότητες.

Ομως οι ποινές ή υπάρχουν ή δεν υπάρχουν: το να τις θυμόμαστε κάθε φορά που τα πράγματα ξεφεύγουν και να τις επιβάλλουμε για να δείξουμε ευαισθησίες δεν έχει νόημα. Απλώς επιτείνουμε το αίσθημα της αδικίας...

To υπόλοιπο άρθρο μπορείτε να το διαβάσετε ΕΔΩ