Κάποτε ο σουλτάνος Αβδούλ Χαμίτ, θέλοντας να δει ο ίδιος σε ποια κατάσταση ήταν οι υπήκοοι του, γιατί δεν εμπιστευόταν τους συμβούλους του, αποφάσισε να κάνει μια βόλτα στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης. Μπήκε στην άμαξα και χάζευε το πλήθος, που στο πέρασμα του προσκυνούσε με σεβασμό τον πολυχρονεμένο αφέντη του.
Σε μια γωνιά ενός δρόμου είδε έναν ρακένδυτο ζητιάνο να προσκυνάει και να χτυπιέται φωνάζοντας γοερά : «Αλλάχ, Αλλάχ, κόβε χρόνια από μένα και δίνε στον πολυχρονεμένο μας σουλτάνο!». Ο παμπόνηρος σουλτάνος κάτι υποψιάστηκε και διέταξε τους φρουρούς του να φέρουν στο ανάκτορο τον ζητιάνο.
Ψύχραιμος ο ζητιάνος αντίκρισε τον αφέντη του, ο οποίος του είπε: «Αν πεις την αλήθεια θα σου χαρίσω τη ζωή και θα σου δώσω ένα καλό μπαξίσι. Αν πεις ψέματα θα σου κόψω το κεφάλι». Ο ζητιάνος απάντησε: «Αφού έχω τον λόγο σου, πολυχρονεμένε μου, θα πω την αλήθεια».
Ρωτάει ο σουλτάνος: «Εσύ, ένας εξαθλιωμένος, πάμπτωχος και φουκαράς, τι καλό είδες και θέλεις να κόβει ο Αλλάχ χρόνια από σένα και να δίνει σε μένα;».
Απαντάει ο ζητιάνος: «Πολυχρονεμένε μου, άκουσε με. Όταν σουλτάνος ήταν ο παππούς σου, ο παππούς μου χτυπιόταν κάθε βράδυ στην προσευχή του και παρακαλούσε: « Αλλάχ, Αλλάχ, πάρ’τον στους ουρανούς, δεν αντέχουμε άλλο τη φτώχεια και τη δυστυχία που μας έφερε ο σουλτάνος. Τον άκουσε ο Αλλάχ και τον πήρε.
Ήρθε ο πατέρας σου και τα πράγματα έγιναν χειρότερα και πέθανε ο παππούς μου. Ο πατέρας μου παρακαλούσε και αυτός στην προσευχή του τον Αλλάχ να πάρει στους ουρανούς τον πατέρα σου για να δούμε άσπρη μέρα. Τον άκουσε ο Αλλάχ και τον πήρε. Ήρθες εσύ και τα πράγματα έγιναν ακόμα χειρότερα».
Ρωτάει ο σουλτάνος τότε: «Μήπως τα ίδια προσεύχεσαι και εσύ για μένα;». Απαντάει ο ζητιάνος: «Όχι πολυχρονεμένε μου. Εγώ παρακαλάω τον Αλλάχ να ζήσεις πολλά χρόνια, γιατί φοβάμαι πως αν γίνει ο γιος σου σουλτάνος, τότε θα πάμε σε χειρότερο κακό».
Ο ΑΒΔΟΥΛ ΧΑΜΙΤ δεν του πήρε το κεφάλι και του έδωσε ένα μπαξίσι. Συνέχισε να ακούει τους συμβούλους του, οι οποίοι τον διαβεβαίωναν ότι δεν είναι για όλους τους υπηκόους του μαύρα τα πράγματα. Οσοι είχαν έχουν και περνούν καλά, γιατί ο λαός πληρώνει και με το ζόρι τους φόρους.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η ιστορία αυτή δεν έχει καμία σχέση με την οικονομική κρίση, το δημοσιονομικό έλλειμμα, το δημόσιο χρέος, τις διαβουλεύσεις των πολιτικών αρχηγών. Αυτοί που πάντα πληρώνουν θα πληρώσουν .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου