Ζητούν ευθύνες αυτοί που μας έκαναν ρεζίλι διεθνώς

Γράφει οΧάρης Περτέσης

Η καραμέλα για την «εικόνα μας στον εξωτερικό», που πιπιλάνε χωρίς σταματημό αρκετοί από τους πολιτικούς μας, δεν λέει να λιώσει. Έχουμε φτάσει στο σημείο, μάλιστα, αυτό το ανόητο επιχείρημα να χρησιμοποιείται σε κάθε ευκαιρία από την κυβέρνηση ως δικαιολογία για να πεισθούν οι εργαζόμενοι ότι θα πρέπει να μην αντιδρούν στις αδικίες διότι, όπως μας λένε, «τι θα πουν οι ξένοι με το χάος που επικρατεί στην Ελλάδα;». Ε, λοιπόν, αυτό το σκεπτικό βγάζει πολύ γέλιο! Όλες αυτές τις σαχλαμάρες θα έπρεπε οι εν λόγω κύριοι να τις σκέφτονταν όταν ψήφιζαν το μνημόνιο, κάνοντας αποδεκτούς όλους αυτούς τους αποτρόπαιους όρους που υποβαθμίζουν τη ζωή μας. Κακά τα ψέματα, το κύρος μας δεν πλήττεται από τους εργαζόμενους που αντιστέκονται και διεκδικούν ένα καλύτερο αύριο από αυτό που προωθεί η κυβέρνηση, αλλά έχει πληγεί ανεπανόρθωτα από εκείνη κιόλας τη στιγμή που αποφάσισαν οικειοθελώς οι περισσότεροι Βουλευτές μας (ΠΑΣΟΚ, ΛΑΟΣ, Ντόρα Μπακογιάννη) να υποδουλωθούμε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, χωρίς να δίνουν δεκάρα για τον ελληνικό λαό που διαδήλωνε μαζικά έξω από το Κοινοβούλιο, εκφράζοντας την αντίθεσή του σε αυτή την επιλογή. Η εμπλοκή του ΔΝΤ στην οικονομία της χώρας μας έγινε είδηση μέχρι τα πέρατα του κόσμου. Το ότι κατάκλεψαν τον πλούτο του ελληνικού δημοσίου οι ίδιοι οι πολιτικοί των τελευταίων κυβερνήσεων, επίσης έγινε γνωστό απ’ άκρη σ’ άκρη. Και βέβαια, όλα αυτά αποτέλεσαν το μέγιστο ρεζιλίκι για τη χώρα μας, της οποίας η εικόνα αμαυρώθηκε όπως δεν είχε γίνει ποτέ στο παρελθόν. Πώς, λοιπόν, οι ίδιοι που μας ντρόπιασαν σε ολόκληρο τον πλανήτη, δήθεν κόπτονται για το τι θα πουν οι ξένοι και μας καλούν να σωπάσουμε, υπομένοντας χωρίς αντιδράσεις τα βάσανα των επόμενων χρόνων; Και μη μου πει κανείς τίποτα για τις αγορές. Γιατί δεν είναι σε θέση κανείς να εγγυηθεί ότι θα μας αντιμετωπίσουν διαφορετικά αν κάνουμε τις… κότες. Και στην τελική, ούτε ένας εργαζόμενος δεν είναι διατεθειμένος να κάνει υποχωρήσεις όσον αφορά τα δικαιώματά του μήπως και κάποτε ικανοποιηθούν αυτές οι περίφημες αγορές, που δρουν αψυχολόγητα. Ας αναλάβουν αυτοί που πρέπει, λοιπόν, τις ευθύνες τους, ας βρουν λύσεις που να οδηγούν σε ανάπτυξη και ας σταματήσουν επιτέλους να ρίχνουν τα βάρη σε όσους γίνονται αποδέκτες της βάρβαρης πολιτικής που εφαρμόζεται.