Τα παιδία (τον) παίζει...

Την ώρα που δίπλα μας η Τουρκία πετάει, ο Ερντογάν ο κουμπάρος μας και αγαπητός μας φίλος κλέβει συνεχώς την παράσταση, πουλάει τσαμπουκά ακόμη και στην Αμερική, τρίζει τα δόντια στο Ισραήλ, στο μέτωπο των ελληνοτουρκικών σχέσεων όλα χειροτερεύουν σε βάρος μας, κερδίζει έδαφος στο Κυπριακό, στο Αιγαίο, στη Θράκη, τα Σκόπια πουλάνε τρέλα και όλο και περισσότερα ζητάνε, η Αλβανία ξωπετάει όσους θαρραλέους ομογενείς μας παραμένουν, τους αρπάζουν τις περιουσίες τους, δολοφονούν έναν νεαρό Έλληνα, ακυρώνουν συνθήκες υπέρ της Τουρκίας, η Βουλγαρία κάνει επίδειξη δύναμης και επιβάλλει όρους, εμείς εδώ... παίζουμε με τις... μπίλιες...
Το... μέγα πρόβλημα της χώρας ήταν ν’ αλλάξουν ονομασίες τα υπουργεία. Και το μοίρασμα ξανά από την αρχή των αρμοδιοτήτων. Πάρε κι εσύ από ένα παιχνιδάκι να ’χεις να παίζεις για να μην κλαις, να μην τσακώνεσαι με... τ’ αδελφάκια σου...

Και μέχρι να συμφωνήσουν στο μοίρασμα, πάρε εσύ αυτό, όχι θέλω τ’ άλλο (πολλοί υπουργοί άλλα νόμιζαν ότι έχει το χαρτοφυλάκιό τους, ενώ από υπερυπουργοί κατέληξαν... υφυπουργοί, όπως ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης που επέστρεψε στα καθήκοντα που είχε ως... υφυπουργός Εμπορίου), οι μήνες θα τρέχουν, κανένας δεν θα σκοτίζεται με το δράμα που ζουν οι εργαζόμενοι και οι επιχειρήσεις, η αγορά και η χώρα θα βουλιάζουν όλο και περισσότερο. Με την πυξίδα κολλημένη στην καταστροφή. Με κύριο και αποκλειστικό υπεύθυνο πλέον τον Γιώργο Παπανδρέου, αφού αυτός, όπως αποδείχθηκε και στον ανασχηματισμό, έχει το τιμόνι. Και χρησιμοποιεί όλους σαν πιόνια... Χωρίς ΚΑΝΕΝΑΣ να του λέει όχι...

Ευτυχώς πάντως για τη χώρα που υπάρχει η «τρόικα» και φροντίζει για μας... Για το πώς θα μας ξεδοντιάσει, μήπως έχει απομείνει ακόμη κανένα χρυσό δόντι. Και θα μας στείλει μια ώρα γρηγορότερα στον τάφο και μάλιστα αδιάβαστους... Με τα παιδία να συνεχίζουν να παίζουν...