Ένα λίβελλο κατά των Ελλήνων, άνευ προηγουμένου, διαβάζουμε στην σημερινή αλβανική εφημερίδα «Γκαζέτα Σκιπτάρε».Το άρθρο είναι μεγάλο, επτά σελίδες Α4. Γίνονται αναφορές για τη σοσιαλιστική κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου, τη Μελίνα Μερκούρη, τη διαφθορά στην Ελλάδα, της δεκαετίας του '80, την πόρωση ή τύφλωση των ελλήνων εθνικιστών και πολλά άλλα ωραία.Το άρθρο έχει τίτλο : «Η Ελλάδα τυφλωμένη από ακραίο εθνικισμό...»
Και αρχίζει ο αλβανός συντάκτης Albert Hitoaliaj την παρουσίαση του κειμένου:
«Στην επέτειο της σφαγής της Σρεμπρένιτσα πρέπει να διευκρινιστούν οι αιτίες που έφεραν τα Βαλκάνια σε μια τέτοια κατάσταση. Σήμερα μετά σχεδόν δύο δεκαετίες από τις πιο φρικτές σφαγές στου κόσμου, δεν έχει βρεθεί ακόμη το θάρρος να δούμε την αλήθεια κατάματα, και εξακολουθούμε να αισθανόμαστε το βάρος ενός άρρωστου εξτρεμισμού που βασίζεται στο μίσος μεσαιωνικής μούχλας»
Και πιο κάτω θα συνεχίσει:
«Η Ολλανδή δημοσιογράφος ‘Ingeborg Beugel' σε μια συνέντευξή της στην ηλεκτρονική εφημερίδα Σεράγεβο-χ.com προσπαθεί να ρίξει φως στη πορεία ενός κράτους, το οποίο αν δεν ήταν άμεσα ένοχο για τη σφαγή της Σρεμπρένιτσα αλλά ήταν αναμφίβολα ο ηθικός αυτουργός της σφαγής αυτής.( το κείμενο στα αλβανικά: «edhe pse nuk ishte fajtor i drejtpërdrejtë për masakrën e Srebrenicës, padyshim që ishte pro asaj masakre».)
Στη σφαγή της Σρεμπρένιτσα είχε προσφερθεί να βοηθήσει τους αδελφούς Σέρβους στον αγώνα κάθαρσης των Βαλκανίων. Είναι το κράτος το οποίο τοποθετήθηκε ανοικτά υπέρ του άδικου αυτού πολέμου.
Η πολιτεία ακόμη και σήμερα δεν έχει κάνει καμία προσπάθεια να τιμωρήσει του Έλληνες εκείνους που συμμετείχαν με τους Σέρβους στη σφαγή της Σρεμπρένιτσα»Και συνεχίζει:
«Αυτή η συνέντευξη έχει μια ιδιαίτερη χροιά στις μέρες που διανύουμε μετά τα συνθήματα των ειδικών δυνάμεων της Ελλάδας κατά των Αλβανών, σας θυμίζω παραπλήσια την οργή των φονταμενταλιστών Ταλιμπάν.
Τι κρίμα για την Ελλάδα, που γιόρτασε την απελευθέρωσή της, η οποία αν και φαίνεται τρελό, για αυτήν έδωσαν το αίμα τους οι Αρβανίτες Αλβανοί».«Το 1994 μια ομάδα εθελοντών ελλήνων ταξίδευσε στους αμάχους της Μπάνια Λούκα και του Μπίχατς.
Η ομάδα αυτή ήθελε να παράσχει βοήθεια στους ‘αδελφούς σέρβους ορθόδοξους'. »Συνοδεύονται από πολλούς Έλληνες δημοσιογράφους από τις καλύτερες εφημερίδες. Ήμουν η μόνη ξένη. Περάσαμε από χωριά και πόλεις, όπου χιλιάδες μουσουλμάνοι εκδιώχτηκαν, αλλά οι Έλληνες ενδιαφέρονταν μόνον για τις ορθόδοξες εκκλησίες που καταστράφηκαν. Σε μια πόλη βρήκα, ηλικιωμένους μουσουλμάνους που υποσιτίζονταν μέσα σε ένα γκαράζ και ήταν άρρωστοι και ανίκανοι να φύγουν, σε πλαστικές σακούλες είχαν λουλούδια για να τροφή αφού δεν μπορούσαν να αγοράσουν τίποτε από τους Σέρβους.»
Η ελληνική ακολουθία στη χώρα αυτή είδε ότι είδα, άκουσε ότι άκουσα: ιστορίες βιασμού, πυρκαγιές σε οικίες, εθνοκάθαρση»«Μετά την επιστροφή τους στην Ελλάδα, είδα στις εφημερίδες τι έγραψαν οι έλληνες συνάδελφοί μου.
Οι ιστορίες τους ήταν εντελώς διαφορετικές από τη δική μου. Περιέγραφαν σκηνές του Ερυθρού Σταυρού, πουθενά για την πόλη όπου 20.000 μουσουλμάνοι την είχαν εγκαταλείψει, τίποτε για την άθλια κατάσταση των μουσουλμάνων, μόνο ιστορίες πόνου (που ήταν αληθείς) για τους Σέρβους αδελφούς τους.
Τηλεφώνησα σε ορισμένους Έλληνες συναδέλφους να ρωτήσω την αιτία αυτού του γεγονότος. Οι περισσότεροι από αυτούς μου απάντησαν ότι αν είχαν γράψει ό, τι εγώ θα είχαν χάσει τη δουλειά τους.»
Στη αλβανική εφημερίδα φιλοξενείται και η θέση της ολλανδής δημοσιογράφου για την Μεγάλη Αλβανία. Ας την δούμε:
Φυσικά, άκουγα όλη την ώρα για τον κίνδυνο της Ελλάδας από έναν «άξονα μουσουλμανικό». Ήταν ένα σχεδιασμένο κόλπο, να ενταχθεί το Κοσσυφοπέδιο στην Αλβανία, να γίνει μια Μεγάλη Αλβανία και θα καταστήσουν την Ελλάδα ένα «σάντουιτς» μαζί με τον προαιώνιο εχθρό της την Τουρκία.»
Φυσικά αυτό ήταν το επιχείρημα της ορθόδοξης αλληλεγγύης και του παλαιού μίσους κατά των Μουσουλμάνων Τούρκων. Αλλά αυτό δεν το είχα πιστέψει ποτέ. Οι Έλληνες χωρίς «Ορθόδοξη Αγάπη» πολεμούν τους Σλαβομακεδόνες για το όνομα Μακεδονία. Αυτό το μίσος που έχουν (οι Έλληνες) κατά των μουσουλμάνων θα συνεχιστεί.»
«Πολλοί άνθρωποι που γνωρίζω», συνεχίζει η ολλανδή δημοσιογράφος, «έχουν ήδη αλλάξει γνώμη. Αλλά δεν υπάρχει Έλληνας πολιτικός να μιλήσει ανοικτά για το τι έχει γίνει με του Βόσνιους Μουσουλμάνους και στο Κοσσυφοπέδιο.» Εξακολουθούν να υπάρχουν άνθρωποι σαν τον Λυκουρέζο, πρώην συντηρητικό μέλος του Κοινοβουλίου και έναν πολύ γνωστό δικηγόρο της Αθήνας, ο οποίος ανοικτά αμφισβητεί αυτό που συνέβη στη Σρεμπρένιτσα και είναι υπερήφανος που δείχνει μια φωτογραφία του με τον Μλάντιτς, τον Κάρατζιτς και τον Μιλόσεβιτς στο γραφείο του, ως επισκέπτες στο νησί του.»
Οι μισθοφόροι που συμμετείχαν στις δολοφονίες της Σρεμπρένιτσα είναι γνωστοί ποιοι είναι, αλλά δεν προσάγονται στη δικαιοσύνη».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου