Μελετώντας την ιστορία του Ελληνισμού, βρίσκουμε πολλές λαμπρές σελίδες τιμής και δόξας προς την Ελλάδα.
Αύτες οι σελίδες κατά τα τελευταία τριάντα χρόνια τείνουν προς εξαφάνισιν. Η Ελλάδα του Σωκράτη, του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, του Μεγαλέξανδρου, του Κολοκοτρώνη, ο φάρος του πολιτισμού κατάντησε να είναι αντικείμενο κοροϊδίας και εμπαιγμού από τους ξένους (πχ γερμανικό περιοδικό «Focus»). Ποίοι ευθύνονται γι' αυτή την κατάντια της Ελλάδας; Οι περισσότεροι από εμάς τα φορτώνουμε όλα στους πολιτικούς, χωρίς να αναλογιστούμε τις δικές μας ευθύνες προς την κοινωνία.
Ο υλικός ευδαιμονισμός που υπάρχει στις μέρες μας και κυρίως στο πολύπαθο νησί μας, μας δίνουν μια αίσθηση καθησυχασμού, χωρίς να έχουμε κάποια σφαιρική άποψη για την κατάσταση που επικρατεί στην κοινωνία, εξαιρουμένου του εαυτού μας. Όταν εμείς, και με το εμείς εννοώ κυρίως τη νεολαία, που είναι η ελπίδα του αύριο, έχουμε σαν κύρια έγνοια να μαζέψουμε χρήματα για να αγοράσουμε το τελευταίο μοντέλο της Mercedes ή της BMW, αγνοώντας ότι υπάρχουν συνάνθρωποί μας οι οποίοι στερούνται τις βασικές τους ανάγκες, άνθρωποι οι οποίοι έχασαν τα πάντα πριν από τριανταέξι χρόνια.
Όταν έχουμε σαν κύρια έγνοια σε ποιο από τα νυχτερινά κέντρα διασκέδασης θα περάσουμε το βράδυ μας, ενώ πριν από πενήντα πέντε χρόνια κάποιοι συνομήλικοί μας ανέβαιναν στην αγχόνη τραγουδώντας, για να απολαμβάνουμε εμείς σήμερα το υπέρτατο αγαθό της ελευθερίας. Όταν εμείς κοιμόμαστε ήσυχοι τα βράδια στο κρεβατάκι μας, αγνοώντας τι κάνουν οι πολιτικάντηδες για τη σκλαβωμένη μας πατρίδα, τότε πώς να μην καταντήσουμε άξιοι της μοίρας μας. Στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε, αξίες και ιδανικά έχουν φθαρεί σε μεγάλο βαθμό, πώς να μη συμβεί το ίδιο και στην κοινωνία.
Περνάμε δύσκολους καιρούς, αλλά ο Θεός τα πάντα εν σοφία εποίησε και μας δίνει μια δεύτερη ευκαιρία. Η διέξοδος σωτηρίας για την κρίση αξιών που μαστίζει την κοινωνία βρίσκεται μέσω της οικονομικής κρίσης. Όταν ο νεοέλληνας δεν θα έχει πλέον την άνεση να σκορπά τα χρήματά του στα μπουζούκια και στα μπαρ, θα πρέπει να αναλογιστεί την πραγματική αξία της ζωής. Κάποιοι οικονομικοί αναλυτές λένε πως η οικονομική κρίση θα μας πάει εκατό χρόνια πριν. Μακάρι να γίνει αυτό. Εκατό χρόνια πριν υπήρχαν φτώχια και δυσκολίες, αλλά υπήρχε και κάτι άλλο, που δύσκολα βρίσκεις στις μέρες μας.
Τότε υπήρχαν Άνθρωποι και όχι «άνθρωποι», όπως υπάρχουν σήμερα. Τότε οι άνθρωποι έβγαζαν με κόπο τα προς το ζην και ήξεραν από πρώτο χέρι το πόσο δύσκολο είναι να είσαι άνθρωπος. Η αγάπη και συμπαράσταση προς τον συνάνθρωπο έρρεε άφθονη εκείνη την εποχή, το ίδιο συνέβαινε και για την αγάπη προς την πατρίδα. Οι οπτασίες που δημιούργησε ο καταναλωτισμός, όπως το να έχω το τελευταίο μοντέλο κινητού που κυκλοφορεί στην αγορά ή να ντύνομαι με είδη ένδυσης άνω το χιλίων ευρώ, εκείνη την εποχή ήταν ανύπαρκτες. Η υλική ευμάρεια που υπάρχει στις μέρες μας ή τουλάχιστον υπήρχε μέχρι πρότινος, ήταν οι κύρια συνέπεια για την πνευματική πτώση της κοινωνίας.
Είναι γεγονός ότι ζούμε σε μιαν αλλόκοτη και επίπονη εποχή. Γι’ αυτό πρέπει όλοι να βάλουμε το λιθαράκι μας για το καλό της κοινωνίας, ξεκινώντας ο καθένας από τον εαυτό του. Οι κοινωνία δεν βελτιώνεται ούτε με γλέντια αλλά ούτε και βεβηλώνοντας μνημεία ηρώων, που θυσιάστηκαν για να ζούμε εμείς σήμερα ελεύθεροι. Η κοινωνία θα βελτιωθεί όταν όλοι μας αναλογιστούμε το ρόλο που παίζουμε σε αυτό το πολύπλοκο σύστημα και να μην είμαστε απλά παθητικοί δέκτες και πιόνια. Όπως είπε και ο Πλάτων, είναι αδύνατο να βελτιωθεί ο κόσμος, εάν πρώτα δεν βελτιωθεί ο άνθρωπος.
ΑΔΑΜΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
Σωτήρα Αμμόχωστου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου