Κι όμως, τα καταφέραμε! Η φετινή ομάδα, άξιος συνεχιστής της περυσινής ομάδας που έσπασε όλα τα κοντέρ μαλακίας, κατάφερε να αποκλειστεί από ένα Ισραηλινό καφέ-μπαρ που έκανε 4 ολόκληρες φάσεις σε 2 ματς και να θυμίσει εποχές δεκαετίας του '80, τότε που αποκλειόμασταν απ'την Ευρώπη από τις Κραϊόβες και τις Γκόρνικ.
Ομάδα χωρίς αρχή, μέση και τέλος ο σημερινός Ολυμπιακός, χωρίς φρεσκάδα, χωρίς καθαρό μυαλό, χωρίς ούτε έναν διακριθέντα και με τον Λίνεν να κάνει ότι μπορεί για να πείσει οτι... δε θέλει να μείνει στον Ολυμπιακό, κάνοντας ακόμα χειρότερα τα πράγματα, έφαγε ένα γκολ στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου και σε ένα ολόκληρο ημίχρονο κατάφερε να κάνει μόλις δύο φάσεις στην εστία του Στράουμπερ.
Σε πολύ κακό σημείο έρχεται αυτή η ήττα-αποκλεισμός, μια ήττα που "πονάει" πολύ και σε πολλά επίπεδα, πόσο μάλλον όταν έρχεται από έναν αντίπαλο της πλάκας καθώς θα ενταθεί η παραφιλολογία για το μέλλον του Λίνεν, για τις επικείμενες μεταγραφές, για το τι μπορεί να κάνει η ομάδα στο πρωτάθλημα, όλα αυτά με την ανοχή της διοίκησης.
Μιας διοίκησης της οποίας ο πρόεδρος κάνει μπανάκια στη Μύκονο και ο μεγαλομέτοχος τρώει σουβλάκια στου Καράμπαμπα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου