«Λαϊκή εξέγερση» κατά Ντόρας

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Πρωτοφανές είναι το κοινωνικοπολιτικό φαινόμενο που παρατηρήθηκε: να εκλέγει η ΝΔ πρόεδρο και αντί να ενδιαφέρονται για το αποτέλεσμα των εσωκομματικών εκλογών μόνο τα μέλη και οι ψηφοφόροι της, εκατομμύρια Ελληνες που καμιά σχέση δεν έχουν με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, να αγωνιούν και να εύχονται να... μην εκλεγεί αρχηγός της ΝΔ η Ντόρα Μπακογιάννη! Και το ΠΑΣΟΚ είχε κάνει εσωκομματικές εκλογές προ διετίας, οι ΠΑΣΟΚτζήδες «σφάζονταν» πολιτικά, αλλά ο υπόλοιπός πληθυσμός απλώς χάζευε την αναμέτρηση. Αυτή τη φορά όμως δεν υπήρχαν αδιάφοροι θεατές, σχεδόν οι πάντες εκτός ΝΔ είχαν πάρει θέση κατά της Ντόρας!

Πρόκειται όντως για εντελώς ασυνήθιστο φαινόμενο, που φυσικά κατά κανέναν τρόπο δεν οφείλεται στα «συμφέροντα» που δήθεν... πολεμούσαν την Ντόρα. Πέρα από τη φαιδρότητα αυτού του ισχυρισμού που αυτοδιαψεύδεται από το γεγονός ότι, όποιο κανάλι κι αν άνοιγε κανείς, την Ντόρα έβλεπε να μιλάει, αυτό που στην πραγματικότητα συνέβη και χρήζει ερμηνείας είναι το εντελώς αντίθετο: η απίστευτης έκτασης «εξέγερση» εκατοντάδων χιλιάδων ψηφοφόρων της ΝΔ που προσήλθαν στις κάλπες για να σαρώσουν την Ντόρα, τους «ανίερους» εσωκομματικούς συμβιβασμούς και τους μηχανισμούς του κομματικού κατεστημένου της ΝΔ.

Οι μάζες των ψηφοφόρων της ΝΔ ευθυγραμμίστηκαν απολύτως με τις διαθέσεις του συνόλου του ελληνικού λαού και μαύρισαν την Ντόρα, εκλέγοντας αρχηγό τον Αντώνη Σαμαρά με άνετη πλειοψηφία.

Είναι εξόφθαλμο ότι η Ντόρα πλήρωσε ακριβά τόσο τις ενδοτικές θέσεις της στα κορυφαία ζητήματα της εξωτερικής μας πολιτικής (υπέρμετρος φιλοαμερικανισμός, υποστήριξη του σχεδίου Ανάν, υποχωρητικότητα απέναντι στην Αγκυρα και στα Σκόπια, υπονόμευση της ενεργειακής συνεργασίας με τη Ρωσία κ.λπ.) όσο και τον ακραίο νεοφιλελευθερισμό της στα οικονομικά ζητήματα.

Η βάση της ΝΔ τη θεώρησε επίσης εμφανώς συνυπεύθυνη για την εξώθηση του Κ. Καραμανλή στις ανεξήγητες πρόωρες εκλογές, με στόχο την αναρρίχησή της στην αρχηγία του κόμματος μετά τη βέβαιη ήττα. Βιασύνη αλαζονική και ουσιαστικά άνευ αντικειμένου, αφού το ΠΑΣΟΚ είχε ήδη δηλώσει ότι θα προκαλούσε πρόωρες εκλογές πέντε μήνες αργότερα και με όρους σαφώς πιο ευνοϊκούς για τη ΝΔ, αφού θα αρνιόταν να ψηφίσει ως Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Κάρολο Παπούλια τρεις φορές για να διαλυθεί η Βουλή.

Οι καταστροφικές όμως διαστάσεις της ήττας στις βουλευτικές εκλογές συνέτριψαν τα πολιτικά σχέδια της Ντόρας, καθώς στο μυαλό των νεοδημοκρατών οι ευθύνες της πήραν πολύ μεγαλύτερες διαστάσεις από όσες πραγματικά είχε.

Η αλαζονεία που προσέδωσε στη συμπεριφορά της το άτυπο «δαχτυλίδι» που της είχε δώσει ο ηττημένος Κ. Καραμανλής για να τον διαδεχθεί στην ηγεσία της ΝΔ θόλωσε στη συνέχεια το πολιτικό της κριτήριο. Την ώρα που ο κόσμος της ΝΔ ήταν συντετριμμένος από την απροσδόκητης έκτασης εκλογική πανωλεθρία και αναζητούσε ερμηνείες, ευθύνες, παρηγοριά και ελπίδα για το μέλλον, η Ντόρα και ο Καραμανλής ενδιαφέρονταν μόνο για το πώς θα διεκπεραιώσουν τυπικά και όσο το δυνατόν πιο γρήγορα τις διαδικασίες ενθρόνισης της Ντόρας στην ηγεσία του κόμματος μέσω του απολύτως ελεγχόμενου συνεδρίου. Οτιδήποτε άλλο το αντιμετώπιζαν ως ενόχληση.

Η στάση αυτή εξόργισε την ήδη πληγωμένη κομματική βάση. Μέσα στις συνθήκες αυτές, μόλις ο Δημήτρης Αβραμόπουλος έριξε την πρόταση εκλογής του νέου αρχηγού από τα μέλη και τους φίλους του κόμματος, η δυναμική που απέκτησε ήταν ακατανίκητη. Η καθυστέρηση της Ντόρας να το συνειδητοποιήσει αυτό και η προσπάθειά της να διασώσει την εκλογή της μέσω συνεδρίου ήταν ένα φαινομενικά διαδικαστικό λάθος, που προσέλαβε όμως μοιραίες γι αυτήν πολιτικές διαστάσεις.

Η κομματική βάση της ΝΔ είδε για πρώτη φορά να της δίνεται η ευκαιρία να ακουστεί η φωνή της και να εκλέξει αυτή τον ηγέτη της και την Ντόρα να θέλει να της στερήσει αυτή τη δυνατότητα! Η Ντόρα προσέλαβε έτσι τα χαρακτηριστικά της εκπροσώπου εκείνων των ηγετικών μηχανισμών του κομματικού κατεστημένου που αρνούνται να αναγνωρίσουν δικαίωμα άποψης και φωνής στη βάση. Η εξέγερση και η διάθεση εκδίκησης, όπως αποδείχθηκε από τα αποτελέσματα, προσέλαβαν κατακλυσμιαίες διαστάσεις.

ΧΩΡΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΕΛΛΟΝ

Εξαιρετικά σκληρό είναι το πλήγμα για τα ηγετικά σχέδια της Ντόρας Μπακογιάννη - πόσω μάλλον που ηττήθηκε όχι από κάποιες εκατοντάδες στελέχη, αλλά από την ψήφο εκατοντάδων χιλιάδων ψηφοφόρων της ΝΔ. Είναι πολύ νέα για να εγκαταλείψει τις θεμιτές πολιτικές φιλοδοξίες της. Είναι και δύσκολο όμως να περιμένει ακόμη μια... δεκαετία (!) περίπου για να διεκδικήσει την ηγεσία της ΝΔ και την πρωθυπουργία, αφού μόλις τώρα άρχισε ο νέος κύκλος ηγεμονίας του ΠΑΣΟΚ και λογικό είναι ο Αντ. Σαμαράς να είναι αυτός που θα ελπίζει να διαδεχθεί τον Γιώργο Παπανδρέου στην πρωθυπουργία. Θα αντέξει άραγε η Ντόρα αυτή τη μακρά πορεία στην πολιτική έρημο; Μελαγχολικές οι προοπτικές.