ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΑΣΕΙ σχεδόν τέσσερις δεκαετίες, τρεις μεγάλοι πόλεμοι και μία μοναδική παραίτηση προέδρου των ΗΠΑ. Το Wikigate δεν είναι Watergate και ο Ομπάμα δεν είναι Νίξον. Αλλά οι διαρροές και η μεγάλη παράδοση της αποκαλυπτικής δημοσιογραφίας συνεχίζονται, ντροπιάζοντας Λευκό Οίκο και Πεντάγωνο. Αξιος διάδοχος των ρεπόρτερ της «Washington
Ρost» είναι, το 2010, ο Τζούλιαν Ασάντζ της ιστοσελίδας WikiLeaks. Εφερε στο φως της δημοσιότητας δεκάδες χιλιάδες απόρρητα έγγραφα του αμερικανικού στρατού που δείχνουν στα μάτια όλου του κόσμου τα εγκλήματα πολέμου και την αποτυχία της αμερικανικής στρατηγικής στο Αφγανιστάν. Πρόκειται για μια διαρροή- μαμούθ και παίρνει τη θέση της στην Ιστορία, μετά το «βαθύ λαρύγγι» του Watergate και τα Ρentagon Ρapers του Βιετνάμ.
Απόγευμα Δευτέρας στο Λονδίνο και ένας ψηλός άνδρας γύρω στα 40 μπαίνει στο Frontline Club, την περίφημη λέσχη πολεμικών ανταποκριτών στο κέντρο της βρετανικής πρωτεύουσας. Το πρόσωπό του μοιάζει νεανικό αλλά τα μαλλιά του είναι κατάλευκα.
Μιλάει, διστακτικά στην αρχή, μπροστά σε μια ομάδα δημοσιογράφων που τον παρακολουθούν εμβρόντητοι. Σύντομα τα λόγια του θα κάνουν τον γύρο του κόσμου. Ο Τζούλιαν Ασάντζ, ο μυστηριώδης αυστραλός ιδρυτής της ιστοσελίδας WikiLeaks, της ηλεκτρονικής «εγκυκλοπαίδειας» κρατικών μυστικών και πληροφοριών, αναφέρεται στον τελευταίο θρίαμβό του: μία από τις μεγαλύτερες διαρροές απόρρητων εγγράφων στη στρατιωτική ιστορία, με αποκαλύψεις για τον πόλεμο στο Αφγανιστάν.
Ο Ασάντζ συγκρίνει τη δημοσιοποίηση των περίπου 92.000 αμερικανικών στρατιωτικών αρχείων με τα Ρentagon Ρapers που άλλαξαν τη ρότα της αμερικανικής εμπλοκής στο Βιετνάμ και σφράγισαν τη μοίρα του πολέμου. «Η πορεία αυτού του πολέμου πρέπει να αλλάξει» λέει για την εκατόμβη του Αφγανιστάν, ενώ προειδοποιεί ότι έχει στην κατοχή του άλλα 15.000 διαβαθμισμένα έγγραφα του στρατού των ΗΠΑ.
Ο 39χρονος «εγκέφαλος» της ιστοσελίδας, ο οποίος έχει κάνει κρατικές μυστικές υπηρεσίες και πολυεθνικές εταιρείες να «τρέμουν», έχει χαρακτηριστεί σαν “ασυμβίβαστος επαναστάτης”. Λέει ότι οι διαρροές είναι το πιο αποτελεσματικό όπλο στον πόλεμο των πληροφοριών. Πιστεύει ότι η πολιτική ισχύς και οι ιεραρχικοί θεσμοί αποδομούν την αλήθεια, τη δημιουργικότητα και διαστρεβλώνουν το ανθρώπινο πνεύμα. Οσοι τον γνωρίζουν λένε ότι πάντα ενεργεί με έναν δικό του, ξεχωριστό τρόπο, ενώ φημολογείται ότι δεν μένει σε έναν τόπο για περισσότερο από δύο μήνες. Ο ίδιος υποστηρίζει ότι είναι «γενετικά προγραμματισμένος» για να περιπλανιέται. Εξάλλου αυτό κάνει από πολύ μικρή ηλικία.
Η μητέρα του, που πίστευε ότι η επίσημη εκπαίδευση θα ενστάλαζε στο μυαλό των παιδιών της έναν μη υγιή σεβασμό προς την εξουσία και θα άμβλυνε τη θέλησή
τους για μάθηση, φρόντιζε ο μικρός Τζούλιαν να κάνει μαθήματα στο σπίτι. Αλλά και ο τρόπος ζωής της οικογένειας δεν επέτρεπε κάτι διαφορετικό: ως την ηλικία των 14 ετών ο Ασάντζ είχε αλλάξει τόπο διαμονής 37 φορές.
Προτού ακόμη ενηλικιωθεί, είχε ήδη εξελιχθεί σε δεινό χάκερ. Μια προσπάθεια να «νοικοκυρευτεί», σπουδάζοντας φυσική και μαθηματικά στο πανεπιστήμιο, έληξε άδοξα όταν ανακάλυψε, όπως λέει, ότι οι πανεπιστημιακοί ξεπουλάνε τις γνώσεις τους στον στρατό και στις κυβερνητικές υπηρεσίες.
Ισως αυτά τα βιώματα είναι που τον ενέπνευσαν να δημιουργήσει τη WikiLeaks. Το 2006 ο αυστραλός χάκερ κλείστηκε σε ένα σπίτι κοντά στο πανεπιστήμιό του στη Μελβούρνη για να υλοποιήσει το όραμά του: μία «αποθήκη» απόρρητων κρατικών εγγράφων, «έναν μηχανισμό», όπως ο ίδιος διακηρύσσει, «μεγιστοποίησης της ροής των πληροφοριών με σκοπό τη μεγιστοποίηση της δράσης που οδηγεί σε δίκαιες μεταρρυθμίσεις». Ο ιστότοπος, που έχει έδρα τη Σουηδία και καλύπτει τα έξοδά του με δωρεές, λειτουργεί βασιζόμενος στο λογισμικό wiki το οποίο επιτρέπει σε ανώνυμους μηνυτές να «ανεβάζουν» πληροφορίες και μυστικά έγγραφα, η αυθεντικότητα των οποίων ελέγχεται από ένα μεγάλο δίκτυο ειδικών σε ολόκληρο τον κόσμο. Τον Απρίλιο του 2010 η WikiLeaks ανήρτησε ένα βίντεο- ντοκουμέντο επιδρομής αμερικανικού ελικοπτέρου στη Βαγδάτη, πριν από τρία χρόνια, η οποία προκάλεσε τον θάνατο 12 ιρακινών πολιτών και δύο υπαλλήλων του πρακτορείου Reuters.
«Πηγή» αυτού του βίντεο αλλά και του τεράστιου όγκου των απόρρητων εγγράφων που δημοσιοποίησε προσφάτως η WikiLeaks, φέρεται να είναι ο Μπράντλεϊ Μάνινγκ, ένας 22χρονος αναλυτής δεδομένων του αμερικανικού στρατού, του οποίου το «παιδικό» παρουσιαστικό σίγουρα δεν παραπέμπει σε κάποιον παράτολμο ιδεολόγο που βάζει τον εαυτό του σε κίνδυνο προκειμένου να αποκαλύψει τα κακώς κείμενα ενός αδιέξοδου πολέμου.
Σφαγές-αμάχων.org - Τι αποκαλύπτει η WikiLeaks
Τη στιγμή που ο Λευκός Οίκος «καταδικάζει» και ο πρόεδρος Ομπάμα «ανησυχεί», ο πακτωλός των απόρρητων εγγράφων που είδε το φως της δημοσιότητας μέσω της WikiLeaks περιγράφει μια θλιβερή και δυσοίωνη εικόνα της κατάστασης που επικρατεί στο Αφγανιστάν. Τα ντοκουμέντα, που καλύπτουν μία περίοδο περίπου τεσσάρων ετών, από τον Ιανουάριο του 2004 ως τον Δεκέμβριο του 2009, αναφέρονται σε αλλεπάλληλους θανάτους αμάχων, κακοδιαχείριση χρημάτων που προορίζονταν για ανθρωπιστική βοήθεια, στοχοποίηση και δολοφονίες στελεχών των Ταλιμπάν χωρίς δίκη και συνεργασία των πακιστανικών μυστικών υπηρεσιών με τους ισλαμιστές αντάρτες.
Τα έγγραφα, μεταξύ άλλων, καταγράφουν 144 περιστατικά κατά τα οποία υπήρξαν απώλειες αμάχων και κάνουν αναφορά σε τουλάχιστον 195 νεκρούς και 174 τραυματίες, κατά τη διάρκεια επιθέσεων των συμμαχικών δυνάμεων στο Αφγανιστάν. Το 2007 έξι τηλεκατευθυνόμενες βόμβες του ΝΑΤΟ σκότωσαν 20 κατοίκους ενός χωριού, μεταξύ των οποίων και ένα οκτάχρονο αγόρι, τη στιγμή που οι συμμαχικές δυνάμεις διαβεβαίωναν ότι στην περιοχή της επίθεσης δεν υπήρχαν άμαχοι.
Τα έγγραφα αποκαλύπτουν ακόμη μία σκοτεινή πλευρά του αμερικανικού πολέμου κατά της τρομοκρατίας που ξεκίνησε επί Τζορτζ Μπους του νεότερου. Αποδεικνύουν ότι οι μυστικές υπηρεσίες του Πακιστάν, του «πιστού» συμμάχου των ΗΠΑ, συνεργάζονται με τους Ταλιμπάν, προσφέροντάς τους εκπαίδευση, συμβουλές, χρήματα και όπλα. Επίσης τα έγγραφα διαψεύδουν τους ισχυρισμούς του διευθυντή της CΙΑ Λίο Πανέτα ότι από τις αρχές του 2000 δεν υπάρχουν πληροφορίες για τον Οσάμα μπιν Λάντεν . Φαίνεται ότι από το 2004 ως το 2009 οι Αμερικανοί ελάμβαναν πληροφορίες τόσο για τις μετακινήσεις όσο και για τις δραστηριότητες του αρχηγού της Αλ Κάιντα.
Το «βαθύ λαρύγγι» που άνοιξε τον δρόμο των αποκαλύψεων
Σάββατο, 17 Ιουνίου 1972. Πέντε άνδρες,με χειρουργικά γάντια,συλλαμβάνονται στο αρχηγείο της προεκλογικής εκστρατείας των Δημοκρατικών,στο κτίριο Γουότεργκεϊτ,στην Ουάσιγκτον.Ο υπεύθυνος Τύπου του προέδρουΝίξονυποβαθμίζει το περιστατικό ως«απόπειρα διάρρηξης τρίτου βαθμού».
Την άλλη ημέρα η εφημερίδα «Τhe Washington Ρost» έχει πρωτοσέλιδο τη διάρρηξη για την εγκατάσταση κοριών στα γραφεία των Δημοκρατικών.Για το ρεπορτάζ συνεργάζονται πρώτη φορά οΜπομπ Γούντγουορντκαι ο Καρλ Μπέρνστιν, δύο δημοσιογράφοι που θα γράψουν ιστορία.
Στις 22 Αυγούστου ο Νίξον επανεκλέγεται υποψήφιος πρόεδρος για την προεδρία στο Εθνικό Συνέδριο των Ρεπουμπλικανών στο Μαϊάμι.Θέλοντας να βάλει τέλος στο θέμα,ανακοινώνει πως«από την έρευνα προκύπτει ότι κανείς από το προσωπικό του Λευκού Οίκου δεν ενεπλάκη σε αυτό το παράξενο γεγονός».
Οι δύο δημοσιογράφοι πληροφορήθηκαν για την ύπαρξη μυστικού ταμείου,το οποίο ήλεγχαν πέντε άτομα,μεταξύ αυτών και ο υπουργός Δικαιοσύνης Τζον Μίτσελ.
Ο Νίξον επανεξελέγη θριαμβευτικά.Η δίκη για το Γουότεργκεϊτ άρχισε στις 7 Ιανουαρίου του 1973 αλλά η συνωμοσία γύρω από το κουβάρι του Γουότεργκεϊτ ξετυλιγόταν ως τον Απρίλιο.
Ο Νίξον εμφανίστηκε στην τηλεόραση και αποδέχθηκε την ευθύνη,αλλά όχι την ενοχή για το σκάνδαλο.Λίγο αργότερα,η «Washington Ρost» κέρδισε το βραβείο Πούλιτζερ για την κάλυψη του Γουότεργκεϊτ.
Οι δύο ρεπόρτερ της εφημερίδας δεν θα είχαν μάθει τόσα χωρίς το «βαθύ λαρύγγι»,τη μυστηριώδη και υψηλά ιστάμενη πηγή που μιλούσε στον Μπομπ Γούντγουορντ. Ηταν οΜαρκ Φελπς,Νο2 του FΒΙ της εποχής.Η ταυτότητά του αποκαλύφθηκε το 2005,τρία χρόνια προτού πεθάνει. Το Γουότεργκεϊτ τελείωσε όταν αποκαλύφθηκε ότι ο Νίξον είχε κρατήσει κασέτες που περιείχαν συζητήσεις του στον Λευκό Οίκο.Από αυτές φαινόταν ότι ο πρόεδρος είχε διατάξει προσωπικά τη συγκάλυψη της υπόθεσης. Στις 8 Αυγούστου του 1974 ο Νίξον παραιτήθηκε.
Ρost» είναι, το 2010, ο Τζούλιαν Ασάντζ της ιστοσελίδας WikiLeaks. Εφερε στο φως της δημοσιότητας δεκάδες χιλιάδες απόρρητα έγγραφα του αμερικανικού στρατού που δείχνουν στα μάτια όλου του κόσμου τα εγκλήματα πολέμου και την αποτυχία της αμερικανικής στρατηγικής στο Αφγανιστάν. Πρόκειται για μια διαρροή- μαμούθ και παίρνει τη θέση της στην Ιστορία, μετά το «βαθύ λαρύγγι» του Watergate και τα Ρentagon Ρapers του Βιετνάμ.
Απόγευμα Δευτέρας στο Λονδίνο και ένας ψηλός άνδρας γύρω στα 40 μπαίνει στο Frontline Club, την περίφημη λέσχη πολεμικών ανταποκριτών στο κέντρο της βρετανικής πρωτεύουσας. Το πρόσωπό του μοιάζει νεανικό αλλά τα μαλλιά του είναι κατάλευκα.
Μιλάει, διστακτικά στην αρχή, μπροστά σε μια ομάδα δημοσιογράφων που τον παρακολουθούν εμβρόντητοι. Σύντομα τα λόγια του θα κάνουν τον γύρο του κόσμου. Ο Τζούλιαν Ασάντζ, ο μυστηριώδης αυστραλός ιδρυτής της ιστοσελίδας WikiLeaks, της ηλεκτρονικής «εγκυκλοπαίδειας» κρατικών μυστικών και πληροφοριών, αναφέρεται στον τελευταίο θρίαμβό του: μία από τις μεγαλύτερες διαρροές απόρρητων εγγράφων στη στρατιωτική ιστορία, με αποκαλύψεις για τον πόλεμο στο Αφγανιστάν.
Ο Ασάντζ συγκρίνει τη δημοσιοποίηση των περίπου 92.000 αμερικανικών στρατιωτικών αρχείων με τα Ρentagon Ρapers που άλλαξαν τη ρότα της αμερικανικής εμπλοκής στο Βιετνάμ και σφράγισαν τη μοίρα του πολέμου. «Η πορεία αυτού του πολέμου πρέπει να αλλάξει» λέει για την εκατόμβη του Αφγανιστάν, ενώ προειδοποιεί ότι έχει στην κατοχή του άλλα 15.000 διαβαθμισμένα έγγραφα του στρατού των ΗΠΑ.
Ο 39χρονος «εγκέφαλος» της ιστοσελίδας, ο οποίος έχει κάνει κρατικές μυστικές υπηρεσίες και πολυεθνικές εταιρείες να «τρέμουν», έχει χαρακτηριστεί σαν “ασυμβίβαστος επαναστάτης”. Λέει ότι οι διαρροές είναι το πιο αποτελεσματικό όπλο στον πόλεμο των πληροφοριών. Πιστεύει ότι η πολιτική ισχύς και οι ιεραρχικοί θεσμοί αποδομούν την αλήθεια, τη δημιουργικότητα και διαστρεβλώνουν το ανθρώπινο πνεύμα. Οσοι τον γνωρίζουν λένε ότι πάντα ενεργεί με έναν δικό του, ξεχωριστό τρόπο, ενώ φημολογείται ότι δεν μένει σε έναν τόπο για περισσότερο από δύο μήνες. Ο ίδιος υποστηρίζει ότι είναι «γενετικά προγραμματισμένος» για να περιπλανιέται. Εξάλλου αυτό κάνει από πολύ μικρή ηλικία.
Η μητέρα του, που πίστευε ότι η επίσημη εκπαίδευση θα ενστάλαζε στο μυαλό των παιδιών της έναν μη υγιή σεβασμό προς την εξουσία και θα άμβλυνε τη θέλησή
Προτού ακόμη ενηλικιωθεί, είχε ήδη εξελιχθεί σε δεινό χάκερ. Μια προσπάθεια να «νοικοκυρευτεί», σπουδάζοντας φυσική και μαθηματικά στο πανεπιστήμιο, έληξε άδοξα όταν ανακάλυψε, όπως λέει, ότι οι πανεπιστημιακοί ξεπουλάνε τις γνώσεις τους στον στρατό και στις κυβερνητικές υπηρεσίες.
Ισως αυτά τα βιώματα είναι που τον ενέπνευσαν να δημιουργήσει τη WikiLeaks. Το 2006 ο αυστραλός χάκερ κλείστηκε σε ένα σπίτι κοντά στο πανεπιστήμιό του στη Μελβούρνη για να υλοποιήσει το όραμά του: μία «αποθήκη» απόρρητων κρατικών εγγράφων, «έναν μηχανισμό», όπως ο ίδιος διακηρύσσει, «μεγιστοποίησης της ροής των πληροφοριών με σκοπό τη μεγιστοποίηση της δράσης που οδηγεί σε δίκαιες μεταρρυθμίσεις». Ο ιστότοπος, που έχει έδρα τη Σουηδία και καλύπτει τα έξοδά του με δωρεές, λειτουργεί βασιζόμενος στο λογισμικό wiki το οποίο επιτρέπει σε ανώνυμους μηνυτές να «ανεβάζουν» πληροφορίες και μυστικά έγγραφα, η αυθεντικότητα των οποίων ελέγχεται από ένα μεγάλο δίκτυο ειδικών σε ολόκληρο τον κόσμο. Τον Απρίλιο του 2010 η WikiLeaks ανήρτησε ένα βίντεο- ντοκουμέντο επιδρομής αμερικανικού ελικοπτέρου στη Βαγδάτη, πριν από τρία χρόνια, η οποία προκάλεσε τον θάνατο 12 ιρακινών πολιτών και δύο υπαλλήλων του πρακτορείου Reuters.
«Πηγή» αυτού του βίντεο αλλά και του τεράστιου όγκου των απόρρητων εγγράφων που δημοσιοποίησε προσφάτως η WikiLeaks, φέρεται να είναι ο Μπράντλεϊ Μάνινγκ, ένας 22χρονος αναλυτής δεδομένων του αμερικανικού στρατού, του οποίου το «παιδικό» παρουσιαστικό σίγουρα δεν παραπέμπει σε κάποιον παράτολμο ιδεολόγο που βάζει τον εαυτό του σε κίνδυνο προκειμένου να αποκαλύψει τα κακώς κείμενα ενός αδιέξοδου πολέμου.
Σφαγές-αμάχων.org - Τι αποκαλύπτει η WikiLeaks
Τα έγγραφα, μεταξύ άλλων, καταγράφουν 144 περιστατικά κατά τα οποία υπήρξαν απώλειες αμάχων και κάνουν αναφορά σε τουλάχιστον 195 νεκρούς και 174 τραυματίες, κατά τη διάρκεια επιθέσεων των συμμαχικών δυνάμεων στο Αφγανιστάν. Το 2007 έξι τηλεκατευθυνόμενες βόμβες του ΝΑΤΟ σκότωσαν 20 κατοίκους ενός χωριού, μεταξύ των οποίων και ένα οκτάχρονο αγόρι, τη στιγμή που οι συμμαχικές δυνάμεις διαβεβαίωναν ότι στην περιοχή της επίθεσης δεν υπήρχαν άμαχοι.
Τα έγγραφα αποκαλύπτουν ακόμη μία σκοτεινή πλευρά του αμερικανικού πολέμου κατά της τρομοκρατίας που ξεκίνησε επί Τζορτζ Μπους του νεότερου. Αποδεικνύουν ότι οι μυστικές υπηρεσίες του Πακιστάν, του «πιστού» συμμάχου των ΗΠΑ, συνεργάζονται με τους Ταλιμπάν, προσφέροντάς τους εκπαίδευση, συμβουλές, χρήματα και όπλα. Επίσης τα έγγραφα διαψεύδουν τους ισχυρισμούς του διευθυντή της CΙΑ Λίο Πανέτα ότι από τις αρχές του 2000 δεν υπάρχουν πληροφορίες για τον Οσάμα μπιν Λάντεν . Φαίνεται ότι από το 2004 ως το 2009 οι Αμερικανοί ελάμβαναν πληροφορίες τόσο για τις μετακινήσεις όσο και για τις δραστηριότητες του αρχηγού της Αλ Κάιντα.
Το «βαθύ λαρύγγι» που άνοιξε τον δρόμο των αποκαλύψεων
Την άλλη ημέρα η εφημερίδα «Τhe Washington Ρost» έχει πρωτοσέλιδο τη διάρρηξη για την εγκατάσταση κοριών στα γραφεία των Δημοκρατικών.Για το ρεπορτάζ συνεργάζονται πρώτη φορά οΜπομπ Γούντγουορντκαι ο Καρλ Μπέρνστιν, δύο δημοσιογράφοι που θα γράψουν ιστορία.
Στις 22 Αυγούστου ο Νίξον επανεκλέγεται υποψήφιος πρόεδρος για την προεδρία στο Εθνικό Συνέδριο των Ρεπουμπλικανών στο Μαϊάμι.Θέλοντας να βάλει τέλος στο θέμα,ανακοινώνει πως«από την έρευνα προκύπτει ότι κανείς από το προσωπικό του Λευκού Οίκου δεν ενεπλάκη σε αυτό το παράξενο γεγονός».
Οι δύο δημοσιογράφοι πληροφορήθηκαν για την ύπαρξη μυστικού ταμείου,το οποίο ήλεγχαν πέντε άτομα,μεταξύ αυτών και ο υπουργός Δικαιοσύνης Τζον Μίτσελ.
Ο Νίξον επανεξελέγη θριαμβευτικά.Η δίκη για το Γουότεργκεϊτ άρχισε στις 7 Ιανουαρίου του 1973 αλλά η συνωμοσία γύρω από το κουβάρι του Γουότεργκεϊτ ξετυλιγόταν ως τον Απρίλιο.
Ο Νίξον εμφανίστηκε στην τηλεόραση και αποδέχθηκε την ευθύνη,αλλά όχι την ενοχή για το σκάνδαλο.Λίγο αργότερα,η «Washington Ρost» κέρδισε το βραβείο Πούλιτζερ για την κάλυψη του Γουότεργκεϊτ.
Οι δύο ρεπόρτερ της εφημερίδας δεν θα είχαν μάθει τόσα χωρίς το «βαθύ λαρύγγι»,τη μυστηριώδη και υψηλά ιστάμενη πηγή που μιλούσε στον Μπομπ Γούντγουορντ. Ηταν οΜαρκ Φελπς,Νο2 του FΒΙ της εποχής.Η ταυτότητά του αποκαλύφθηκε το 2005,τρία χρόνια προτού πεθάνει. Το Γουότεργκεϊτ τελείωσε όταν αποκαλύφθηκε ότι ο Νίξον είχε κρατήσει κασέτες που περιείχαν συζητήσεις του στον Λευκό Οίκο.Από αυτές φαινόταν ότι ο πρόεδρος είχε διατάξει προσωπικά τη συγκάλυψη της υπόθεσης. Στις 8 Αυγούστου του 1974 ο Νίξον παραιτήθηκε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου