Tου Στεφανου Κασιματη
kassimatis@kathimerini.gr
Ηταν παραμονή της 25ης Μαρτίου και το πρωινάδικο τηλεοπτικού σταθμού είχε ετοιμάσει ρεπορτάζ με τις γνώμες συμπολιτών μας (από εκείνους που δεν μπορούν να αντισταθούν στη γοητεία μιας κάμερας στραμμένης επάνω τους), σχετικά με τη στάση της Γερμανίας απέναντι στην πάλαι ποτέ «πτωχή, πλην τιμία» πατρίδα μας.
Το εισαγωγικό μέρος, όπου ο ρεπόρτερ διατύπωνε το ερώτημα, με φωνή παλλόμενη από οργή και περιφρόνηση για τους Γερμανούς, ήταν ντυμένο με πλάνα της περιόδου 1941-1944, ως εάν η Κατοχή συνεχιζόταν μέχρι σήμερα. Ήταν κωμικό, μέσα στην ανοησία του, όσο και εκείνοι οι περήφανοι κάτοικοι των Ζωνιανών, που ωρυόμενοι ισχυρίζονταν ότι τα κοπέλια άνοιξαν πυρ κατά των αστυνομικών, επειδή «όταν βλέπουν στολές θυμούνται τους Γερμανούς στην Κατοχή», έστω και αν δεν είχαν γεννηθεί τότε ώστε να θυμούνται τους Γερμανούς...
Οσο για τις απόψεις που είχαν καταγραφεί, αυτές ως επί το πλείστον εξέφραζαν τον πληγωμένο εθνικό εγωισμό, σε μια ποικιλία αποχρώσεων: Από την χαριτωμένη αθωότητα («Αυτοί, παιδί μου, είναι άνθρωποι ατομισταί, ενώ ο Ελληνας έχει μέσα του τη φιλοξενία») μέχρι τον κομπασμό του παλληκαρισμού («Αντ’ από ’δω ρε! Εμείς δεν έχουμε ανάγκη κανέναν τους»).
Αφαιρώ ένα μέρος της υπερβολής, που οφείλεται ασφαλώς στον πόνο του εξευτελισμού που προκαλεί η εικόνα της μέχρι πρότινος «ισχυρής Ελλάδας», η οποία εδώ και μήνες έχει βγει στην επαιτεία. Αφαιρώ και ένα άλλο μέρος της υπερβολής, που οφείλεται στην απερίγραπτη ευτέλεια των περισσότερων τηλεοπτικών σταθμών. Και πάλι όμως, αυτό που απομένει είναι απογοητευτικό: Οσο πλησιάζουμε το τέρμα του μύθου της ευμάρειας με δανεικά, του ατομισμού της επιδίωξης μιας άχρηστης τεμπελοδουλειάς στο Δημόσιο εις βάρος των άλλων, τόσο οξύνεται η επιθυμία της απόδρασης από την πραγματικότητα.
Η «λεβεντιά» με την οποία έχουμε εμπλακεί σε έναν ανόητο καβγά με τους Γερμανούς μόνον τον ευρωπαϊκού επιπέδου αυτισμό μας αναδεικνύει. Τους κατηγορούμε ότι επισείουν απειλές, οι οποίες δεν περιλαμβάνονται στις συνθήκες (όπως η έξωση από το ευρώ), ενώ εμείς, με τα πλαστά στοιχεία που στέλναμε στην Επιτροπή, παραβιάζαμε συστηματικά την καλή πίστη, στην οποία βασίζεται η τήρηση των συνθηκών.
Παρουσιάζουμε έλλειμμα 12,7% και την ίδια ώρα στη Βουλή ο υπουργός Οικονομικών δεσμεύεται ότι η κυβέρνηση θα τηρήσει τις προεκλογικές υποσχέσεις της. (Ναι, υπάρχουν λεφτά! Τα έχουν οι Γερμανοί...) Το αποκορύφωμα, δε, είναι ότι ζητάμε αλληλεγγύη (δηλαδή, λεφτά – τι άλλο;) και, όταν μας τα αρνούνται, εμείς –θιγμένοι κι από πάνω– απαντάμε ότι ποτέ δεν τα ζητήσαμε! Δεν διαφέρει πολύ η στάση μας από εκείνη της πλατινέ κυρίας που, αφού γύρισε την τσόντα, ύστερα άρχισε να διαμαρτύρεται ότι της κλέβουν τις προσωπικές στιγμές. (Mα δεν είναι τυχαίο ότι η κυκλοφορία του dvd συνετάραξε το πανελλήνιο!..)
Η ευθύνη για το σημερινό κατάντημα ανήκει πρωτίστως στην κυβέρνηση και στους χειρισμούς της. Την κυβέρνηση που ανησυχεί για τη «φυσιογνωμία» της και όχι για τη σωτηρία της χώρας, σαν ωραιοπαθής κυρία που προτιμά να μείνει στο πλοίο (τι κι αν βυθίζεται;) παρά να διακινδυνεύσει το μέικ-απ, στο οποίο οφείλει τους θαυμαστές της.
Την κυβέρνηση που πίστεψε ότι μπορούσε να κάνει το δικό μας πρόβλημα δικό τους, για να μας το λύσουν οι άλλοι. Μετά απ’ όλα αυτά, γιατί να περιμένουμε ότι οι Γερμανοί θα πάρουν σοβαρά τον αγώνα που δίνει ο Γιώργος μόνον με τα λόγια; Ο Βεστερβέλε, ο κυβερνητικός εταίρος της Μέρκελ, το είπε απερίφραστα: «Η οικονομική βοήθεια θα καθυστερήσει τις μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα». Εφόσον οι πολιτικοί δεν δείχνουν την ευθύνη που αρμόζει στις περιστάσεις, τη λύση θα τη δώσει η ζωή. Και θα είναι η χειρότερη δυνατή. Προετοιμαστείτε, γιατί «η προσγείωση θα είναι ανώμαλη», που είπε και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης...
Υπουργική αισιοδοξία
Αισιόδοξος για την έκβαση της κρίσης δήλωσε ο Χάρης Παμπούκης στο συνέδριο της Interna-tional Herald Tribune και, προκειμένου να μεταδώσει και στο ακροατήριο του την αισιοδοξία του, ξεκίνησε την ομιλία του αποκαλύπτοντας τις πηγές της αισιοδοξίας του: Ενα περιστατικό υψηλού συμβολισμού από την καθημερινότητά του. Ηταν, λέει, πολύ πρωί και περίμενε στο φανάρι με το αυτοκίνητό του. Δίπλα του ήταν ένα άλλο αυτοκίνητο και, παρότι εκείνη την ώρα δεν υπήρχε καθόλου κυκλοφορία στους δρόμους, ο οδηγός του διπλανού αυτοκινήτου σεβάστηκε τον κόκκινο σηματοδότη και δεν τον παραβίασε! Το γεγονός έκανε τον Χάρη αισιόδοξο. Μήπως ο οδηγός του αυτοκινήτου είδε το υπουργικό αυτοκίνητο, είδε και το συνοδευτικό με τους αστυνομικούς και έκρινε ότι ήταν καλύτερα να μην μπλέξει πρωινιάτικα; Μια υπόθεση κάνω, χωρίς την παραμικρή διάθεση να χαλάσω την αισιοδοξία του υπουργού. Είναι πολύτιμη τούτες τις ημέρες η αισιοδοξία...
Perfect timing
Είναι μάλλον ατυχές, όμως, ότι στον κατάλογο των εισηγητών δεν περιλαμβάνεται ο Πρόεδρος της Βουλής, Φίλιππος Πετσάλνικος. Η συμβολή του, ως γερμανοτραφούς, θα ήταν ενδιαφέρουσα, παρά την άγνοια που επέδειξε για το θέμα, με τις ατυχείς παρεμβάσεις του στο επεισόδιο με αφορμή το εξώφυλλο του «Focus». Κρίμα – διότι και η γνώση της άγνοιας είναι και αυτή μέρος της γνώσης..
kathimerini.g
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου